شهید مرتضی مطهری رحمه الله نیز در این زمینه می‌گوید: سرور، حالت خوشی و لذت‌بخشی است که از علم و اطلاع بر اینکه یکی از اهداف و آرزوها انجام یافته  است یا انجام خواهد یافت، به انسان دست می‌دهد و غم و اندوه، حالت ناگوار و دردناکی است که از اطلاع بر انجام‌نشدن یکی از هدف ها و آرزوها به انسان دست می‌دهد.

شادی، دل‌ها را به هم نزدیک و شک و بدبینی را از آدمیان دور می‌کند و توان آنان را برای پرداختن به خیر و نیکی بالا می‌برد. همچنین سلامت اعضای خانواده را تضمین و به ما کمک می‌کند تا تصمیم‌های آگاهانه‌تری بگیریم.

حق تو را از بهر شادی آفرید    تا ز تو آرامشی گردد پدید

پس در آرامش نمایی زندگی    وارهی از مشکلات زندگی

دین اسلام چون دین فطرت است، به تمام نیازهای طبیعی و فطری انسان توجه دارد و پیروان خود را به شادی‌های مثبت و سازنده دعوت می‌کند. همچنین پرداختن به شادی با رعایت حدود آن برای تجدید نشاط درونی و کاستن از یکنواختی زندگی مؤثر است.

حضرت علی ^{علیه‌السلام} می‌فرماید: این دل‌ها همانند بدن‌ها، خسته و افسرده می شود و به استراحت نیاز دارد. در این حال، نکته‌های زیبا و نشاط‌انگیز برای آن‌ها انتخاب کنید.

در روایتی دیگر می‌فرماید: بر مؤمن لازم است شبانه روزش را به سه قسمت تقسیم کند: قسمتی را برای راز و نیاز با خدا، قسمتی را برای امرار معاش و تأمین زندگی و قسمتی را نیز برای بهره‌برداری از لذت‌های حلال و نیکو.

از امام رضا ^{علیه‌السلام} نیز نقل می‌شود: اوقات فراغت خود را به چهار بخش تقسیم کنید: بخشی را برای عبادت، بخشی را برای کار و فعالیت برای تأمین زندگی، بخشی را برای معاشرت و مصاحبت با برادران مورد اعتماد و کسانی که شما را به عیب‌هایتان واقف سازند و بخشی را به تفریحات و لذت‌های خود اختصاص دهید و از وقت‌هایی که به تفریح و شادی می‌گذرانید، نیرو و توان انجام‌دادن دیگر وظایف خود را تأمین کنید.