با خود گفتم: رجبعلي! خدا مي‏ تواند تو را خيلي آسان امتحان کند، پس تو هم او را امتحان کن و از اين حرام لذت‏بخش و آماده، به خاطر او صرف نظر نما! پس، به خداوند عرض کردم: »بارالها! من از اين گناه مي‏ گذرم، تو هم مرا براي خود تربيت کن.«

اين کفّ نفس و پرهيز از گناه، موجب بصيرت و بينايي من گرديد و جهشي معنوي در زندگي‏ ام ايجاد شد.

او به جايي رسيد که به تربيت الهي توانست در ملکوت عالم، حقايقي را مشاهده کند که ديگران از آن بي اطلاعند. کشف و شهود باطني ‏اش موجب تربيت شاگردان فاضل و گران‏قدري شد که هر کدام منشأ خيري براي جامعه گشته ‏اند.