ويل دورانت مي گويد: » زنان به طور تجربي دريافته اند که دست و دل بازي مايه  طعن و تحقير است. آن چه بجوييم و نيابيم ، عزيز و گران بها ميشود.« بنابراين، پوشيدگي زن او را از خطر ”ابتذال“ مصون مي دارد و برحرمت و ارزش او مي افزايد .

احترام حقيقي به يک زن از جانب مرد، تنها زماني امکان پذير است که آن مرد به ديده آلود در او ننگرد. زن پاک دامن از اين که به ديده ي شهوت و هوس نگريسته شود ، سخت در عذاب است.

پوشيدگي زن سبب مي شود که جلوه هاي ظاهري زن به جاي مقام انساني او ملاک ارزش گذاري نشود. اگر زنان جز آرايش و جمال عامل برتر ديگري در خود نشناسد(به خود نمايي و خودآرايي بپردازند) و مرد نيز در اسارت غرايز حيواني باشد، انتظار حس احترام نسبت به زن بيجا و بيهوده است.