علی^{(علیه السلام)} کسی بود که : نه نيرومند از او بيم داشت و نه ناتوان از عدالتش نوميد مى شد.

به خدا قسم يك شب به چشم خود ديدم كه در محراب عبادت ايستاده بود در حالیكه شب تاريكى خود را همه جا كشيده بود.

اشكهايش بر محاسنش مى غلطيد، مانند مار گزيده به خود مى پيچيد و مانند مصيبت ديدها مى گريست . الان مثل اين است كه آوازش را با گوشم مى شنوم كه مى فرمود:

»اى دنيا آيا متعرض من شده اى و به من روی آوردى؟ برو ديگرى را بفريب . وقت تو نرسيده است . تو را سه طلاقه كرده ام و رجوعى در كار نيست . لذت تو ناچيز و اهميت تو اندك است . آه ! آه ! از توشه اندك و سفر طولانى و انيس كم.

« سخن عدى كه به اينجا رسيد، اشك معاويه سرازير شد! شروع كرد با آستين اشكهايش را پاك كرد. آنگاه گفت : خداوند رحمت كند على را، همين طور بود كه گفتى ، اكنون بگو حالت تو در فراق او چگونه است؟ گفت : مانند زنى كه فرزندش را در دامنش سر بريده باشند!