زن باهوش فطري و با يک حس مخصوص به خود دريافته است که از لحاظ جسمي نمي تواند با مرد برابري کند واگر بخواهد در ميدان زندگي با مرد پنجه نرم کند، از عهده زور بازوي مرد بر نمي آيد و از طرف ديگر نقطه ضعف مرد را همان نيازي يافته است که خلقت در وجود مرد نهاده است که او را مظهر عشق و طلب و زن را مظهر معشوقيت و مطلوبيت قرار داده است.

وقتي که زن مقام و موقع خود را در برابر مرد يافت و نقطه ضعف مرد را در برابر خود دانست، همان طور که متوسل به زيور و خودآرايي و تجمل شد که از آن راه قلب مرد را تصاحب کند، متوسل به دور نگه داشتن خود از دسترس مرد نيز شد. دانست که نبايد خود را رايگان کند بلکه بايست آتش عشق و طلب او را تيزتر کند و در نتيجه مقام و موقع خود را بالابرد. (مسئله حجاب، ص 52)