مراقبه در نگاه عرفا آن است كه بنده به هنگام عمل، حق تعالى را در نظر گيرد و خود را در محضر خداوند بيند و كشيك نفس كشد كه مبادا از فرمان و خواسته مولا سرباز زند و راه دگر گيرد و عصيان ورزد و به لهو و لعب پردازد.
يك چشم زدن غافل از آن ماه مباشيد / شايد كه نگاهى كند آگاه نباشيد.
در كارهايى كه روز انجام داده ايد فكر كرده، يكى يكى از نظر خواهيد گذرانيد. هر كدام مطابق رضاى خدا انجام يافته شكرى بكنيد. و هر كدام تخلف شده استغفارى بكنيد.
|