روزى اين دو نفر با يکى از مسلمانان سخن مى گفتند و رسول خدا ^{(صلى ا... عليه و آله و سلم)} در چند قدمى آنها، سخن آنها را مى شنيد که مى گفتند: »هنگامى که به شهر طائف هجوم برديد و آنجا را فتح نموديد، در آنجا در کمين دختر عيلان ثقفى باش ، او را اسير کرده و براى خود نگه دار که او زنى درشت چشم، هرگاه سخن مى گويد، سخنش دلربا و جاذب است ، رخ او چنين و پشت رخ او چنان است و...!«  که با اين اوصاف آن مسلمان را تحريک کردند.

پيامبر^{(صلی ا... علیه و آله)} فرمود: »من گمان ندارم که شما از مردانى که ميل جنسى به زنان دارند باشيد، بلکه به گمانم شما فرد سفيهى هستید که ميل جنسى ندارند (يعنى عنين)، از اين رو زيبائي هاى زنان را به زبان مى آوريد (و موجب آلودگى ديگران مى شويد.)«

آنگاه پيامبر^{(صلی ا... علیه و آله)} آنها را از مدينه به سرزمين ”غرابا“ تبعيد کرد، آنها فقط در هفته ، روز جمعه براى خريد غذا و لوازم زندگى، حق داشتند به مدينه بيايند. (بحارالانوار 22 / 88)