این مرجع تقلید ادامه داد: بعضی گمان می‌کنند خدای سبحان قرآن را، آن طوری که باران نازل کرد، نازل کرد در حالی که باران را انداخت، اما قرآن را آویخت، اگر قرآن را آویخت قرآن یک طرفش زمینی است یک طرفش آسمانی، اگر چیزی زمینی و آسمانی شد با معرفت‌شناسی زمینی به تنهایی شناخته نمی‌شود.

وی با اشاره به این‌که «قرآن حبل متینی است که واسط بین خدا و زمین است» بیان کرد: اگر کسی بخواهد قرآن‌شناس باشد باید این مسیر را بتواند طی کند و این نه با لغت و ادبیات حل می‌شود و نه با فلسفه و کلام بلکه بُعد دیگر می‌خواهد.

این مرجع تقلید در ادامه با ناکافی دانستن معرفت شناسی حسی و تجربی در فهم آیات قرآن، اظهار کرد: برخی با معرفت‌شناسی حسی و تجربی شروع به کار می‌کنند اینها خیال می‌کنند قرآن‌شناسی مثل زمین‌شناسی است مثل سپهرشناسی است خیال می‌کنند رفتند مریخ را شناختند، می‌توانند آیات را نیز بشناسند!

وی با اشاره به سطوح مختلف معرفت شناسی گفت: کفِ معرفت، معرفت‌شناسی حسی و تجربی است، از این پایین‌تر دیگر سوادی نیست، بالاتر از آنها نیمه‌تجربی، ریاضی است که تا حدودی از آن با خبرند و مرتبه بالاتر معرفت‌شناسی کلامی است که خیلی کم در دسترس اینها است از آن بالاتر معرفت‌شناسی فلسفی است از آن بالاتر معرفت‌شناسی عرفان نظری است و از آن بالاتر معرفت‌شناسی شهودی است که این موارد در دست آنها یا خیلی کم است و یا مقدور آنها نیست، و وحی مبارک در ردیف این‌ها نیست، بلکه وحی جای دیگر است و اصلاً در ردیف این معرفت‌های عادی نیست. بنابراین وحی در قلّه معارف است و در این ردیف‌ها که کار بشر می‌باشد قرار نگرفته است.

آیت‌الله جوادی آملی افزود: بنابراین اول باید یک معرفت‌شناسی جامع به آنان داد و به آنها گفت که این کتاب یک طرفش زمینی است یک طرفش آسمانی، شما باید یک بُعد زمینی داشته باشید که معرفت‌شناسی حسی و تجربی است با آن طب و داروسازی و گیاه‌شناسی و کشاورزی و دامداری و انرژی هسته‌ای که اینها را می‌شود درست کرد و یک معرفت‌شناسی عقلی که بدانید این قرآن تا کجا آدم را می‌برد و می‌آورد.

وی با بیان این‌که «اگر قرآن نیامده بود هیچ اثری از مسیحیت و یهودیت نبود» گفت: قرآن آمد انبیا را تطهیر کرد، به عصمت انبیا نظر داد، انجیل را معرفی کرد، تورات را معرفی کرد، انبیا را معرفی کرد و ثابت کرد یک مسیحیت اصیل و یک یهودیّت اصیلی هست