مَلبَسهمُ الاِقتصاد

فضیلت عدل در وجود پارسایان چنان ثابت گشته که حتی در پوشش ظاهری آنها نیز تجلی کرده است نه آن گونه می پوشند که بیننده، آنها را از اهل اسراف و اتراف و تجمل به حساب آورد و نه بدان سان ژنده پوشند که آنها را به اهل بخل و خِسَّت و دنائت نسبت دهند. بلکه به نحوی پوشش دارند که از عرف زاهدین زمان خویش خارج نباشند و انگشت نمای این و آن نگردند و توجه مردم را به خویشتن جلب ننمایند. مانند آنهائی نیستند که قسمت اعظم هوش و حواسشان معطوف به شکل، مدل و نوع لباس باشد و از این طریق فخرها بفروشند و جهل درونی خویش را در معرض نمایش قرار دهند و از درون تهی باشند.

و مثل کسانی نیستند که دائم در فکر تغییر دکوراسیون اسباب و اثاثیه منزل باشند و از این راه خود حیوانی و سفلی خویشتن را ارضاء نمایند. بدینها دل خوش نداشته اند بلکه خوشیهاشان در جای دیگری است.

جانشان چون آن خوشیها دیده بود               این خوشیها پیششان بازی نمود

فلسفه پوشش و لباس را توجه دارند که برای حفظ آنها از سرما و گرما و برای حفظ کرامت و ارزش انسانی است و نعمتی است بس عظیم از جانب خدای منان، اما می دانند که لباس تقوی ارجحیت دارد.

صورت زیبا نمی آید بکار                 حرفی از معنا اگر داری بیار

ظاهر و باطن

به این حقیقت پی برده اند که ظاهر آدمی تاثیری شگرف در باطن او دارد و در واقع زمینه تشخیص شاکله درون از بیرون است. اگر آدمی فعلی را اعم از خوب یا بد، تکرار کرد و بدان استمرار بخشید اثری از آن در باطن ایجاد می شود که همان شاکله و شخصیت آدمی است. و سرّ نهی شارع مقدس از محرمات، در همین نکته نهفته است که محرمات در حکم سم قاتل اند و واجبات و مستحبات به حکم مواد لازم و سودمند. لذا متقین به تبعیت از شارع، در پوشش ظاهری خود و حتی متعلقاتی از قبیل مرکب و مسکن نیز، اعتدال را پیشه خود می سازند.

تن آدمی شریف است به جان آدمیت                         نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

                                                             ***

اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی        چه میان نقش دیوار و میان آدمیت

 * استفاده بدون ذکر نام نویسنده و نشانی : http://www.hankh.ir/?p=35008 ممنوع است *