| بى رغبتى و عدم دل بستگى به دنيا در بیان مولا علی(ع) دنياطلبى و دنياگرايى و دل دادگى به دنيا امرى ناپسند و مذموم است. مولا آن را به معناى ركود و توقف و اسارت مى داند و مانع تكامل روحى انسان .آن حضرت نه تنها فريب دل بستگى هاى دنيا را نمى خورد و مفتون زيبايى هاى دنيا و اسير جلوه هاى فرينده آن نمى شود بلكه آن را از خود مى راند، به ديده حقارت در آن مى نگرد، كوچكش مى شمارد و هرگز شايسته دل بستگى و دل دادگى اش نمى داند.
مى فرمايد:از من دور شود مهارت را بر پشت تو نهاده و از چنگال هاى تو رهايى يافتم. از دام هاى تو نجات يافته و از لغزشگاه هايت دورى گزيده ام. كجايند بزرگانى كه به بازيچه هاى خود فريبشان دادى .از برابر ديدگانم دور شو سوگند به خدا، رام تو نگردم كه خوارم سازى و مهارم را به دست تو ندهم كه هر كجا خواهى مرا بكشانى.
|
