| نا امیدی از رحمت خدا آدم در حالى كه خلاف مرتكب شده بود، طبق گفته خدا كه مى فرمايد: از رحمت خدا مايوس نشويد؛ نااميد نشد و دويست سال در زمين گريه كرد تا خدا توبه اش را پذيرفت.
ولى شيطان بعد از گناه خويش از رحمت خدا نا اميد شد وهمين ياس و نا اميدى بزرگترين گناهى بود كه او مرتكب شد.
قرآن مى فرمايد:«لاتايئسوا من روح الله انه لايايئس من روح الله الا القوم الكافرين»: از رحمت خدا نوميد نباشيد؛ چون كسى از رحمت خدا مايوس نمى شود مگر كافران .(يوسف آيه 86)
از اين رو بود كه خداوند از روح خود در پيكر آدم دميد و او را خليفه خويش ساخت . در مقابل آدم، شيطان بد كردار حاضر نشد كه از پيشگاه با عظمت الهى عذرخواهى كند بلکه مقابل خداى خود ايستاد و قسم خورد كه تا مى تواند و قدرت دارد گناه و مخالفت كند.
منبع :مواعظ العدديه ، صفحه 552
|
