يک بار از ايشان(امام) سؤال کردم که در ميان دعاهاي معروف، به کداميک از آنها بيشتر اُنس يا اعتقاد داريد؟

 ايشان بعد از تأملي فرمودند: «دعاي کميل و مناجات شعبانيه».

وقتي که شما به اين دو دعا مراجعه مي‌کنيد با اين‌که دعاهاي ديگر هم - مثل ابوحمزه‌ي ثمالي و يا دعاي امام حسين در روز عرفه و دعاهاي فراوان ديگر - برقراري رابطه با خداست؛ اما در اين دو دعا و مناجات حالت استغفار و انابه و استغاثه و تضرع به پروردگار را به ‌شکل عاشقانه‌ي آن مشاهده مي‌کنيد.

دعاي کميل هم مناجاتي با خداي متعال است و رابطه‌ي محبت و عشق ميان بنده و معبود را ترسيم مي‌کند و اين همان چيزي بود که امام بزرگوار ما، روح و دل خود را از آن روشن و منوّر مي‌داشت.