پافشاري برمنزلت عفاف دردين اسلام تا جائي است که امام المتقين، اميرمؤمنان حضرت علي ابن ابي طالب عليه السلام، مقام وجايگاه عفيف را با مقام شهيد در راه خدا مقايسه مي کند.

«ما المجاهد الشهيد في سبيل الله باعظم اجراً ممن قدر فعف لکاد العفيف ان يکون ملکاً من الملائکه: پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگتر از پاداش عفيف پاکدامني نيست که قدرت گناه دارد وآلوده نمي گردد. همانا عفيف پاکدامن فرشته اي از فرشته هاست.» (نهج البلاغه ،حکمت 474)

اما با کمال تأسف، فرشته عفت واخلاق در بسياري از جوامع رخت بربسته و زن که مظهر عفاف، حيا وعشق ورزي به قداست وپاکي و مام بشريت محسوب مي شد به عنوان ابزاري بي مقدار در کوي وبرزن چون کالائي دردست طماعان وگردانندگان بازار هوي وهوس درآمد ازآن پس، اساس ازدواجها درهم ريخت وهمه به دورآتش شهوت رقصيدند ونظام هاي دقيقي که در طول قرنها زندگي آدميان براي اداره و بقاي خانواده وضع شده بود و نيز روحاني ترين روابط انساني ميان زن ومرد، يک باره فرو ريخت و از ارزش واعتبار زن، درنظر مرداني که براي وصول به کعبه وجود زن، حريمي ملکوتي ساخته بودند، کاسته شد تا آن جا که آن چه ازبدي، گناه، عصيان، خيانت، کم ارادتي وتجاوز به زن ومقام شامخ او بود، درحق او روا داشتند.