وجود حضرت زهرا عليها السلام الگويى بود كه به زنان ثابت شود آنچه اسلام مى‏گويد قابل عمل است. نه تنها زهرا عليها السلام، بلكه دخترش حضرت زينب نيز الگوى زنان تاريخ است. بلكه دختر كنيز زهرا عليها السلام (دختر فضّه) به جايى مى‏رسد كه با قرآن گفتگو مى‏كند.

 الگو بودن فاطمه زهرا عليها السلام تنها در چند مسئله خلاصه نمى‏شود به چند نمونه الگوئى حضرت عليها السلام اشاره مى‏كنيم.

 اگر در قرآن سخن از احسان به والدين است، او به قدرى احسان مى‏كند كه پيامبر درباره او مى‏فرمايد: تو مادر پدرت هستى. يعنى محبت تو از دخترى فراتر است. «ام ابيها»

 اگر در قرآن سخن از بخشش و ايثار است، پيراهن عروسى خود را در شب زفاف و در راه رفتن به خانه داماد به فقير مى‏بخشد. (به زنان مى‏گويد دور مرا بگيريد تا نامحرمان مرا نبينند و من اين لباس را در راه خدا بدهم.)

 اگر در قرآن سخن از هجرت است، فاطمه عليها السلام هجرت كرد.

 اگر در قرآن سخن از صبر و اخلاص و تسليم و تقوى و حياست، فاطمه زهرا عليها السلام به قله اين كمالات رسيده است.

 اگر در قرآن سخن از علم و حكمت است، فاطمه زهرا عليها السلام كتابى به نام مصحف دارد كه امامان معصوم گاهى براى كسب اطلاع از آينده به آن كتاب مراجعه مى‏كردند.

 اگر در قرآن سخن از كار و كوشش است، فاطمه عليها السلام در اثر كار در خانه دستش تاول زده بود.

 اگر در قرآن سخن از عدالت است، فاطمه كار را بين خود و كنيزش به طور مساوى تقسيم مى‏كند.

 اگر در قرآن سخن از رهبرى الهى است، فاطمه زهرا عليها السلام در خطبه‏اى كه در مسجد پيامبر خواند، حكومت وقت را محكوم و از همسرش حمايتى كرد كه به شهادتش انجاميد.

 اگر در قرآن سخن از ايمان به آخرت و اشتياق به دنياى ديگر است، فاطمه همين كه از پدر شنيد اولين كسى كه به او ملحق مى‏شود خود اوست، شادمان شد.

 با ديدن اين چند نمونه باور مى‏كنيم كه فاطمه زهرا عليها السلام الگوى عملى قرآن است.

 گرچه در ميان فرهنگ‏هاى ديروز و امروز و اشعار و ضرب المثل‏ها زن تحقير شده و او را عنصرى وابسته و ضعيف مى‏دانسته‏اند، اما قرآن نه تنها به زنان، بلكه به تمام مردان مى‏گويد: همسر فرعون را الگوى خود قرار دهيد.

 او در كاخ بود، اما جذب كاخ فرعون نشد. قلدرى فرعون را ديد، ولى نهراسيد. انواع وسايل رفاهى، باغها و نهرها و حكومت‏ها و قدرت هايى را كه فرعون با آن مغرور مى‏شد و ادعاى خدايى مى‏كرد و مى‏گفت: «أليس لى ملك مصر و هذه الانهار تجرى من تحتى»(1)آيا با اين همه نهرهايى كه از زير پاى من جارى است، حكومت و فرمانروايى مصر براى من نيست؟! اما همسرش به خدا مى‏گويد: من جايگاه و مقامى نزد تو مى‏خواهم «ربّ ابن لى عندك بيتاً فى الجنّة»(2 (پروردگارا، براى من نزد خويش در بهشت خانه‏اى بنا كن. در اين آيه آنچه مهمتر از بهشت و خانه بهشتى است، كلمه «عندك» است. زن مى‏تواند به جايى برسد كه از لذت‏هاى موجودى كه در برابر چشم اوست بگذرد و به آنچه نزد خداست دل ببندد.

1- سوره زخرف، آيه 51.

2-  سوره تحريم، آيه 11.

به نقل از: www.gharaati.ir