حضرت امیرعليه السلام  چون از خروج ابن عباس و غارت بیت المال بصره اگاه شد، نامه ای به او فرستاد، نامه ای که سراسر درد و اندوه حاکمی مظلوم و تنها را تداعی می کرد.

 ابن عباس زمانی نامه امام را دریافت کرد که با سه کنیز سفیدی که تازه خریده بود روزگار به عشرت می گذراند. او در جواب امام نوشت: نامه تو به دستم رسید و دانستم که آن چه من از بیت المال برداشته ام بر تو گران امد، به جان خودم که حق من از بیت المال، بسیار بیشتر از آن است که برداشته ام، والسلام.

  امام علی عليه السلام  در جواب او نامه ای مفصل نوشت، تا آن جا که فرمود: ... اینک به جایی رسیده ای که فریب خورده، بانگ حسرت برمی داری و گناهکار آرزوی توبه می کند و ستمگر خواهان بازگشتن می شود و دیگر راه بازگشت نیست،