وجود امام هرچند غايب از نظرها موجب دلگرمي و قوّت روح بندگان خدا و اهل الله و كساني كه سالك سبيل هدايت هستند مي‎باشد و به عبارت ديگر يك نقطة اتكاء براي سالكان سبيل الله است كه اگر چه خدا نقطة اتكاي همه است و همه به خدا اتكال و اعتماد دارند ولي چنان چه وجود پيغمبر در جنگها و غزوات باعث يك دلگرمي و قوّت قلب خاص براي مجاهدين اسلام بود و نبودن ايشان تفاوت بسيار داشت. خود اين موضوع كه امام حي و زنده داريم و ملجأ و پناهگاه و حافظ شريعت است، موجب قوّت قلب و استحكام روح و مانع از تسلط يأس و نوميدي بر سالكان و مجاهدان است و همواره از او مدد مي‎گيرند و همّت مي‎طلبند و اين مسأله از نظر علم النفس بسيار اساسي و مهم است.