حدیث چهارم:

در کامل الزیاره با اسناد، از حضرت صادق عَلَیهِ السَّلام  روایت نموده که فاطمه اطهر علیها السّلام امام حسین عَلَیهِ السَّلام را بغل گرفته می رفت. پیامبر صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم رسید و شاهزاده را از دختر عزیز گرفتند و فرمودند:

«لعن الله قاتلک و لعن الله سالبک»:«خدا لعنت کند قاتل تو را و لعنت کند کسی که تو را (پس از قتل) برهنه می سازد.

خداوند، آنها را که برای جنگ با تو، هم دست و هم دستان می شوند، هلاک فرماید و بین من و آنان که برای ستم بر تو مدد یک دیگرند، حاکم باشد».

 حدیث پنجم:

ابن نما در «مثیرالاحزان» از ابن عباس نقل می کند که:

چون بیماری رسول خدا صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم شدت یافت، امام حسین عَلَیهِ السَّلام  را به سینه گرفت و عرق از پیشانی حضرت رسول روان بود و طایر روح مقدسش آهنگ شاخسار جنان داشت و در این حال می فرمود:

«ما لی و لیزید، لابارک الله فیه، اللهم العن یزید»:«من با یزید چه کرده ام؟ خدا به او برکت ندهد (و زندگی بر او مبارک نباشد)خدایا یزید را لعنت فرما»

سپس از شدت بیماری بی تاب شد. چون به حال آمد، امام حسین عَلَیهِ السَّلام  را بوسید و در حالی که اشک از دیدگان می ریخت فرمود:

من و قاتل تو، نزد خدا محاکمه ای داریم!

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفا الصدور فی زیارة العاشور، نوشته آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجة الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 431 و 432

* استفاده بدون ذکر نشانی : http://www.hankh.ir/?p=31999 ممنوع است *