حدیث اوّل

شیخ بزرگوار، ابن قولویه در «کتاب کامل الزّیاره» و هم چنین در «بحار» از «مجالس شیخ الطائفة» نقل نموده­اند که امام صادق صلوات الله و سلامه علیه فرمود:

هنگامی که حضرت حسین بن علی علیهما السّلام به شهادت رسید، فرشتگان به ناله و ضجّه درآمدند و گفتند: پروردگارا! آیا با حسین که «صفّی تو» و پیغمبر زاده­ی تو است این چنین رفتار می­کنند؟!

 پس خدای تعالی «ظلّ قائم» یعنی «نور مکرّم آن جناب» یا «شبحِ مقدّس او» را ایستاده، به فرشتگان نشان داد و فرمود:«بهذا اَنتقم من ظالمیه»:«به توسط این شخصیت، انتقام وی را از ستمکارانش خواهم گرفت».

حدیث دوم

در «علل الشّرایع» از ابوحمزه­ی ثُمالی رضوان الله تعالی علیه نقل نموده که به حضرت باقر عَلَیه السَّلام عرض کردم مگر همه شما ائمه، قائم به حق نیستید؟ پس چرا حضرت مهدی عَلَیه السَّلام را قائم می­گویند؟

فرمود: چون جدّم امام حسین عَلَیه السَّلام کشته شد ناله و شیون فرشتگان به گریه برخاست . گفتند بار الها! آیا کسانی را آزاد می­گذاری که «صفّی تو» و «پسر صفّی تو» را کشته­اند؟!

خطاب رسید: صبر کنید. قسم به جلال و عزّتم که البته از ایشان انتقام خواهم گرفت هر چند پس از زمانی طولانی باشد. آن گاه پرده برداشته شد و ائمه­ی معصوم از اولاد حضرت سیّدالشهداء عَلَیه السَّلام ظاهر گردیدند و فرشتگان مشاهده کردند که یکی از امامان ایستاده و نماز می­خواند.

«فقال الله عزّوجلّ: بذلک القائم اَنتقم منهم»:«خدا فرمود: به دست این بزرگوار که ایستاده است، انتقام شهید را از ستم­کاران خواهم گرفت».

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 390 تا صفحه 391

* استفاده بدون ذکر نشانی سایت : http://www.hankh.ir/?p=31182 ممنوع است *