معنایی دیگر و پایان سخن در این مورد:

برخی اهل عرفان و ذوق و تحقیق، مقام محمود را به روز ظهور حضرت مهدی ارواحنا فداه تفسیر و تاویل نموده اند. که روز تجلی عظمت حضرت رسالت و اعتلای کلمه توحید و ولایت است. هر ظلم و ستمی، از میان رخت بر بسته و سخن حقّ و حقیقت در تمام گیتی بر کرسی عزّت و عظمت نشسته و کمر کفر و تباهی شکسته و جهان از بی­عدالتی رسته و به سعادت و شُکوه الهی پیوسته است. پس دور نیست که مقام محمود روز ظهور و تجلّی جمال و جلال آن سرور عالمیان و صفوت آدمیان باشد.

و از این رو زائر، بدون فاصله و بی­درنگ می­گوید:

«و ان یرزقنی طلب ثاری [طلب ثارکم] مع امامٍ هُدیً [مَهدیٍّ] ظاهرٍ ناطقٍ [بالحقّ] منکم»

و این که می­خوانیم: «مهدیّ» که به معنای هدایت یافته است و در بعضی نسخه­ها «هُدیً» به معنای اصل هدایت، یعنی امام عَلَیه السَّلام سراپا هدایت و راهنما و راه­گشا است، سوالی پیش می­آید که چه گونه ایشان را مهدی و هادی نامیده­اند؟ مگر دیگر امامان عَلَیه السَّلام این صفات را ندارند؟ جواب:

در ارشاد مفید قدسّ سرّه است که از امام صادق عَلَیه السَّلام پرسیدند: به چه جهت، قائم آل محمّد صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم  را «مهدیّ» نامیده­اند؟ جواب فرمود: «به این جهت که او مردم را به آن چه گم کرده­اند هدایت می­فرماید».

گویا می­خواهند بفرمایند:«ائمّه­­ی دیگر، این فرصت و موقعیّت را نیافتند که همه­ی مردم را به تمام و کمال هدایت کنند و گمشده­ی مردم را که ولایت و اصل و اساس دین است به آنان معرفی فرمایند. امّا برای حضرت حجّت ارواحناه فداه این امتیاز و توفیق به وجود می­آید که از همه خلق دستگیری نمایند و حقّ و حقیقت را به گمراهان و سرمایه از کف داده­ها اعلام و ارائه کنند.»

منبع :ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 386 تا 388

* استفاده بدون ذکر نشانی : http://www.hankh.ir/?p=31172 ممنوع است *