ای اباعبدالله! من به سوی خدا و به پیامبر و به امیرمؤمنان و به حضرت فاطمه و به امام حسن و به تو تقرب می­جوییم (و نزدیک می­شوم) با سرمایه­ی دوستی­ات و با بیزاری [از هر که به کشتارت پرداخت و برای جنگ با تو عَلم افراخت و با تبرّی از هر که آهنگ ظلم و جور به شما را آغاز ساخت و با توجه به خدا و پیامبر، اظهار برائت می­کنم] از هر که پایه­ی این کار را گذارد و بنیانش را بر آن نهاد و برای ستم و تعدّی بر شما و شیعیانتان به راه افتاد. من به جانب خدا و به شما روی آورده، از آنها تبرّی می­نمایم و سپس با موالات شما و موالات هر که دوستدار شما است و با بیزاری از دشمنانتان و از کسانی که به نبرد با شما پرچم افراشتند و از شیعیان آنان و پیروانشان به سوی خدا و سپس به شما تقرّب می­جویم.

مورد اوّل

الف: «تقرّب» تفعّل از «قرب» است و این که «قرب» به معنای نزدیک شدن را به «تقرّب» مبدّل ساخته­اند شاید برای یکی از دو چیز باشد:

1-طلب و درخواست. یعنی می­خواهم و میل و آرزو دارم که به شما نزدیک شوم.

2- برای مبالغه در نزدیک شدن. یعنی «قرب» به معنای نزدیک شدن است، و «تقرّب» بسیار نزدیک شدن.

 و واضح است که در این گونه موارد، منظور از نزدیک شدن، قُرب معنوی است نه قرب مکانی و در قرب معنوی با رعایت طاعت و ترک معصیت و آراسته شدن به مکارم اخلاق است تا شخص از صورت ایمان ظاهری گذشته، به حقیقت ایمان برسد. فانّ لکلّ حقّ حقیقةً و علی کلّ صوابٍ نوراً.

زائر نام پنج تن پاک را می­برد که محبوب­ترین خلق، نزد خدای عالم­اند و هیچ­کس در عظمت و مقام به مرتبه­ی ایشان نمی­رسد.

زائر امیدوار است که خطای او بخشیده شود و با توسّل و تمسّک به دوستی آنان، به درجات عالیه نائل گردد.

ما همه خطا کاریم امّا به لطف و کَرَم این خاندان، مستظهر و امیدوار...«که مستحقّ کَرامت، گناهکارانند»

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 360 تا صفحه 361

* استفاده بدون ذکر نشانی : http://www.hankh.ir/?p=31098 ممنوع است *