عمر، پسر سعد بن ابی وقاٌّص است. «سعد» از صحابه و اصحاب «شوری» و جزء کسانی است که با حضرت امیر (ع) – در داستان شورا- بیعت کردند. او از مردان مشهور زمان  خود بود.

مسعودی رحمةُ الله به حج رفت و در حال طواف، سعد وقاّص با او بود. چون از طواف فارغ شدند معاویه، با عجله به طرف «دارالنّدوه» رفت و سعد را بر سریر خویش در کنار خود نشاند و نعوذ بالله به سبّ امیرالمؤمنین و تعییر و تنقیص آن حضرت پرداخت.

سعد خود را از معاویه کنار کشید و گفت: مرا بر سریر خود نشاندی و سپس شروع به «سبّ علی عَلَیه السَّلام» نمودی؟!

به خدا قسم اگر یک خصلت از خصلت­های علی عَلَیه السَّلام در من بود من بیشتر دوست می داشتم از هر چه آفتاب بر آن می­تابد!

و سپس شروع کرد به شمردن آن خصلت­ها و گفت: آرزوی من این­ها است:

1- داماد پیامبر صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم  و داشتن فرزندانی چون فرزندان علی عَلَیه السَّلام.

2- این که پیامبر در روز خیبر در حقّ او فرمود:«لاعطین الرّایة غداً رجلاً یحبّ الله و رسولَه و یحبّه الله و رسولُه؛ کرّاراً غیر فرّار یفتح الله علی یدیه»:«فردا پرچم را دست کسی خواهم داد که خدا و پیامبر را دوست­ می­دارد، و خدا و پیامبر دوستدار او هستند. حمله­  می­کند و رویگردان از جنگ نیست. خداوند فتح و پیروزي را به دست او مقدّر ساخته است»

3- این که رسول خدا در جنگ تبوک به او فرمود:«اَلا ترضی اَن تکون منّی بمنزلة هارون من موسی اِلا اَنّه لا نبیَّ بعدی»:«آیا خشنود نیستی که نسبت من مانند هارون نسبت به موسی باشی جز اینکه پس از من پیامبری نیست.»

آنگاه سعد به معاویه گفت: قسم به خدا، دیگر تا زنده­ام به مجلس تو نخواهم آمد.

منبع :ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 295 و 296

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=30993 ممنوع است *