مدیتیشن در لغت به معنای تفكر و عبادت می‌باشد، در عرفان‌های هندی و غربی آن را راه عبادت دانسته و رهروان را ملزم به آن می‌دانند، لذا در TSM كه معنای آن «فن خوداندیشی و مراقبه»می‌باشد در این معنا «فن خودعبادی» و در حقیقت مكتب «خودخدایی» به شمار رفته و مانند بسیاری از مكاتب هند  راه رسیدن به خدا را تنها از طریق تفكر درونی و رسیدن به خدایی كه در وجود انسان است می‌دانند. شعار ایشان در این خصوص گذشت از «من»  و رسیدن به «ما» می‌باشد.

در این تشابهات، عرفان اسلامی و اصل وحدت و كثرت  وجود دارد، لكن به گونه‌ای انحرافی. شریعت و نبوت و امامت را كنار گذاشته و بدون هر گونه پایه و اساس و یا برهانی راه اتصال را تنها از درون هر فرد با خدا دانسته و در نتیجه هر گونه برداشت، نظریه و یا حكم را بر اساس برداشت فرد خواهد دانست. این همان چیزی است كه افرادی مانند بهاءالله ابتدا خود را باب سپس امام زمان بعد پیامبر و مدعی آوردن احكام و كتاب جدید و سپس خدا خواندند!

ازدواج با پیوند معنوی در فرقه TSM

موضوع پیوند معنوی همواره مورد توجه مكاتب و فرقه‌های عرفانی بوده، برخی آن را مجاز و برخی غیرمجاز و یا محدود كرده‌اند. نكته حائز اهمیت این است كه TSM ازدواج را تنها در قالب افراد فرقه TSM دانسته و برای همه افراد حتی كسانی كه قبلاً ازدواج كرده‌اند مجدداً مراسم پیوند معنوی برگزار می‌كنند. مهریه را جایز ندانسته و با شستن پاهای عروس و داماد و انداختن شال‌های متعدد رنگینی (كه هر رنگ متعلق به یك چاكرا می‌باشد) بر گردنشان پیوند بین آنها برقرار نموده در این هنگام زنگوله‌ای را برای باز شدن ”چاكراها“ به صدا درمی‌آورند!! در ادامه تمامی حاضران صدای آئوم در می‌آورند كه این صدا متعلق به طبقه‌ای خاص در فرقه اكنكار می‌باشد. هم چنین سندی برای ازدواج و یا امضاء طرفین صادر نموده و از دیدگاه خود رسمیت می‌بخشند.

نكته مهم این است كه پیوندی كه بر اساس حكم الهی نبوده و به وسیله استاد TSM ایجاد شده، فقط قابل فسخ نیز از سوی استاد خواهد بود و پر واضح است كه چه فسادهایی در این موضوع مستتر است.