و مصيبت و عزاي تو در آسمانها بر تمامي اهل آسمانها بزرگ و سترگ است.

در «کامل الزّیاره» روایت می­کند که امیرالمؤمنین علی صلوات الله و سلامه علیه در «رحبه­ی کوفه»، این آیات را تلاوت می­فرمود:

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ (سوره دخان، آیه­ی29) :«سمان و زمین، در مرگ پادشاهان و ثروتمندان گریه نکردندن و به ایشان مهلت هم داده نشد».

در این اثنا حضرت سیّدالشهداء علیه السّلام از یکی از درهای مسجد، وارد گشت.

مولی فرمود:

«امّا اِنّ هذا سَیُقتَل و یبکی علیه السّماء و الارض»: «ما این آقا، به زودی به قتل می­رسد و آسمان و زمین بر او گریه می­کنند»...

  فلعن الله امة اسست اساس الظلم و الجور عليكم اهل البيت : پس خداي از رحمت خود دور گرداتد گروهي را كه بنيان ستم و جور بر شما خاندان را پايه گذاري نمودند.

مورد چهارم:

لعن و ازدیاد عذاب:

وقتی کسی را لعن و نفرین می­کنیم، این یک دعا بر علیه شخص است. یعنی از خدا می­خواهیم که او را عذاب کند و از رحمت الهیّه دور فرماید. یا عذاب او را تشدید و سخت و بیشتر سازد.

 در این نوع دعا اگر طرف مستحق این عذاب یا تشدید عذاب باشد هیچ بعید نیست که خداوند دعای نفرین­کننده را مستجاب فرماید و طرف را که قابل لطف و محبّت نمی باشد به عذاب یا شدت عذاب گرفتار نماید.

و در این جا مرحوم سیّد نعمت الله جزایری –که مَشرب اخباری دارد- اشکالی کرده و جوابی داده که در «شفاء الصدور، صفحه 206 و 207» آورده­اند و فرموده­اند: جای این اشکال و جواب نیست و حق همان است که گفته شد که نفرین و لعنت نوعی دعا است.

البته لعنت از ناحیه­ی بندگان، نفرین و طلب دوری از رحمت است. امّا لعن از خدای تعالی، همان دور ساختن از رحمت و مبتلا گرداندن به عذاب می باشد.

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه  182و 204

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=30544 ممنوع است *