متديّن ترين آدم زمان ما يعني امام بزرگوار، ورزشکار بودند و تا آخر عمرشان - در سن نزديک نود سالگي - ‏هر روز ورزش مي‌کردند. ورزش مخصوص ايشان، راهپيمايي بود. با یکی از دوستان پيش ‏ايشان رفته بودم، زمان رياست جمهوري من بود و براي امر مهمي، يادم هست که خدمت امام رفتيم ‏و پهلوي ايشان نشستيم. بعد ديديم که ايشان همين‌طور، اين پا و آن پا مي‌کنند. ‏پرسيديم: امري داريد - شبيه اين مضمون - ايشان گفتند: من راهم را نرفته‌ام!‏ ‎‏ ايشان روزانه سه بار، هر بار هم بيست دقيقه، لازم بود راه بروند. آن وقت، نوبت‎ ‎راه ‏رفتنشان بود. حالا ‏رئيس جمهور و رئيس مجلس کشور، خدمت ايشان رفته‌اند، ايشان‎ ‎قدم زدنشان را فراموش نمي‌کردند! ‏اين قدر ايشان به مسأله‌ي ورزش مقيّد‎ ‎بودند‎.