گفتیم که از روز اول ولادت حضرت سید الشهدا علیه­السّلام  رسول گرامی صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم او را به عنوان «ابا عبدالله» خطاب فرمودند.

پس لازم نیست که امام علیه­السّلام  پسری داشته باشند به نام «عبدالله» تا کلمه «ابا عبدالله» درست باشد. اگر چه گفته­اند که حضرت «علی اصغر» علیه­السّلام  را به اسم «عبدالله» می­نامیده­اند و از این جهت سید الشهدا علیه­السّلام  «اباعبدالله» می­باشند.

و می­توان گفت که امام سوم علیه­السّلام  با حرکت استثنایی، و شجاعت بی نظیر، و اقدام عالمانه و حکیمانه خود راه خداشناسی و عبودیّت را به روی انسان­های هوشمند و حق طلب و جستجوگر باز فرمود به گونه ای که باید گفت: همه خداپرستان و عابدان و بندگان شایسته خدا، پیرو آن بزرگوار و شاگرد با استعداد آن عبد یکتای پروردگار هستند. پس او پدر محترم عاليمقدار تمامی خداپرستان و عبادت کنندگان است.

یا چون خود، بنده­ی صالح و نمونه اطاعت و عبودیت برای حق تعالی است  به این سبب ابا عبدالله خوانده می­شود ... یعنی پدر بندگی، پدر عبودیّت .... همان گونه که به متخصصان هر فنی می­گوییم -مثلا- پدر فقه، پدر الکتریسیته، پدر ریاضیات، پدر طبّ ...

از این رو به امام حسین سلام الله علیه می­گوییم : «ابا عبدالله» ... یعنی «پدر خداپرستی»  ...  «پدر توحید»  ... «پدر بندگی حق».

و راستی که هر کس پس از آن جانب، خدا را پرستش و از رسول گرامی صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم پیروی نموده، همه به برکت آن وجود مقدس بود که:

«لولاه لَما عُبِدَ الله و لولاه لما عُرِفَ الله» ....

یعنی اگر او نبود هیچ مسلمانی، رخساره­ی شاهد هدایت را مشاهده نمی­نمود و قبایح و فضایح «اموّیه» و منکرات و خلاف کاری­های «تیمیّه» و «عدویّه» درست گوشزد کسی نمی­شد ... پس او پدر والامقام توحید و خداپرستی، و والد گرامی همه بندگان صالح و شایسته­ی خداست. صلوات الله و سلامه علیه.

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 71 تا 72

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=29712 ممنوع است *