قصه­ای، دور اجاقی ساده بود

شب که می­شد نقش­ها جان می­گرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود

می­شدم پروانه، خوابم می­پرید

خواب­هایم اتفاقی ساده بود

زندگی دستی پر از پوچی نبود

بازی ما جفت و طاقی ساده بود

قهر می­کردم به شوق آشتی

عشق­هایم اشتیاقی ساده بود

ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختی نان بود و باقی ساده بود

دیماه 68

منبع : آینه­های ناگهان ، قیصر امین­پور، صفحه81 و 82