امام رضا(ع) در سال 148 هجرى قمرى  (1286) سال قبل  در شهر مدينه به دنيا آمدند.

پدر ايشان امام موسى بن جعفر(ع) امام هفتم شيعيان و مادرشان بانويى بزرگوار و خردمند به نام (تكتم) يا (نجمه) بودند.

امام رضا(ع) در همان سالى زاده شدند  كه پدربزرگ ايشان، يعنى حضرت امام جعفر صادق(ع)، به شهادت رسيدند.

نام ايشان (على ) است، ولى بر اساس شيوه اى كه در ميان اعراب مرسوم است، به وى (ابوالحسن) مى گفتند. اين گونه اسمها را (كنيه) مى نامند.

علاوه بر نام و كنيه، گاه عنوان ديگرى نيز به افراد مى دهند كه آن را (لقب) مى گويند. امام هشتم داراى لقب هاى متعددى هستند .

از جمله معروف ترين اين القاب، (رضا)، (عالم آل محمد)، (غريب الغرباء)، (شمس الشموس) و (معين الضعفاء) است.

گفته اند كه وى را به اين جهت (رضا) لقب داده اند كه خدا از او راضى است.

دوران كودكى و جوانى امام در مدينه گذشت. اخلاق نيكو، دانش فراوان، ايمان و عبادت بسيار از ويژگى هايى بود كه امام را مشخص مى ساخت.