در فروشگاه های بازار لوازم التحریر جایی برای سوزن انداختن نیست. انبوه لوازم التحریر و نوشت افزار از خودکار و مداد گرفته تا پاک کن و تراش چشم کودکان مدرسه ای را خیره کرده است. دختر بچه ای که با مادرش به یک فروشگاه لوازم التحریر آمده است اصرار دارد که مادر دفتری فانتزی با عکس باربی برای او بخرد، ولی مادر ترجیح می دهد کالای وطنی را برای نونهالش خریداری کند...
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی اعتدال ، در حالی که این روزها وزارت خانه های دست اندرکار دولتی مدعی کنترل و ساماندهی واردات کالا و محصولات خارجی به کشور هستند، مشاهدات میدانی بیانگر آن است که بازار کشور در بسیاری از حوزه ها تا حدود زیادی در اختیار کالاهای وارداتی و البته بی کیفیت قرار گرفته است.
از جمله این حوزه ها می توان به بازار نوشت افزار اشاره کرد که بازار آن با توجه به نزدیکی ماه مهر و فصل بازگشایی مدارس داغ داغ است.
به اعتقاد فعالان این حوزه، صنعت لوازم التحریر در ایران هرگز صنعتی منسجم، با برنامه و دارای تشکلی قوی نبوده و مجموعه این عوامل شرایط را برای داغ شدن بازار محصولات وارداتی در کشور فراهم کرده است.
سری به چند فروشگاه لوازم التحریر می زنم، مشتریان زیادی در حال انتخاب انواع و اقسام لوازم التحریر و نوشت افزار هستند، خیلی از آن ها کالاهای چینی را برای خرید انتخاب کرده اند.
مادری که به همراه ۲ فرزندش در این محل حضور یافته است درباره علت انتخاب لوازم التحریر خارجی می گوید: لوازم التحریر تولید داخل اغلب گران قیمت و کم دوام است، بنابراین ترجیح می دهم محصولات خارجی را خریداری کنم چون ارزان قیمت است و به دلیل تنوع در رنگ و طرح با سلیقه فرزندانم مطابقت دارد.
وی در پاسخ به این سوال که «آیا می دانید استقبال شما از لوازم التحریر خارجی و بی کیفیت مساوی با تعطیلی واحدهای تولیدی داخلی و بیکاری افراد زیادی است» می گوید: خیلی به این مسئله توجه نکرده ام، به هر حال بازار ما امروز مملو از اجناس خارجی است و طبیعی است که بچه ها و خانواده ها ترجیح می دهند از این نوع لوازم التحریرها خریداری کنند.
متاسفانه باید پذیرفت که مشتریان لوازم التحریر چینی مدعی هستند جذابیت، تنوع، کیفیت و قیمت این اجناس در مقایسه با لوازم التحریر ایرانی مناسب تر است و متاسفانه به دلیل نبود نظارت، شاهد وفور لوازم التحریر خارجی در بازار مصرف هستیم.
با چرخی در بازار تهران مشاهده می شود که یک مداد چینی به قیمت ۱۰ تومان به فروشنده تحویل می شود و او با فروش هر دانه به قیمت ۱۰۰ تومان، چیزی حدود ۹۰ تومان سود می کند در حالی که قیمت هر مداد ایرانی و مرغوب ۹۹ تومان است که او باید ۱۱۰ تومان آن را به فروش رساند، طبیعی است اختلاف سودها در این بازار سبب می شود فروشندگان هم میل و رغبت بیشتری برای فروش کالاهای وارداتی داشته باشند.
البته هنوز هم فروشندگانی پیدا می شوند که تعصب دارند و لوازم التحریر داخلی عرضه می کنند و به سود کم قانع هستند، ولی مسئولان دولتی باید تصمیمی اساسی اتخاذ کنند و چاره جویی کنند، تا کی باید شاهد درخشش ستاره چین در آسمان نوشت افزار ایران باشیم؟ چطور تولیدات لوازم التحریر ایرانی از دفتر گرفته تا مداد و خودکار در کشورهای دیگر دنیا مشتری دارد و توجیه اقتصادی دارد، ولی خودمان حاضر نیستیم از آن ها خریداری و مصرف کنیم.
با گشتی در بازار به جرأت می توان گفت ۶۰ درصد بازار لوازم التحریر در تصرف کالاهای چینی است و ۲۰ درصد هم کالاهای هندی، پاکستانی، آلمانی و ترکیه ای است و درحالت خوش بینانه سهم تولید داخلی در این بازار تنها ۲۰ درصد است و به نظر می رسد باید با یک کار فرهنگی، علاوه بر مردم به عنوان مصرف کنندگان، فروشندگان کالاهای خارجی هم توجیه شوند، چون حال که چینی ها ذائقه و سلیقه ما را کشف و براساس آن بازارهای ما را اشباع کرده اند، ما نباید به دست خودمان بازار را به آن ها واگذار کنیم.
همچنین در حالی که کیفیت نامناسب، گران بودن کالاهای داخلی نسبت به کالاهای مشابه؛ نبود تنوع لازم از دلایل عمده استقبال نکردن مردم از نوشت افزار داخلی عنوان می شود و عده ای از فروشندگان هم به دلیل عرضه تولیدات داخلی با زیان مالی مواجه شده اند به نظر می رسد یکی از دلایل اصلی وفور کالاهای چینی در بازار لوازم التحریر نبود تبلیغ مناسب تولید داخلی و ناشناخته بودن بسیاری از مارک های ساخت داخل است.
اگرچه تولیدات کشور در کالاهای مختلف ازجمله نوشت افزار دارای مشکلاتی است، اما با حمایت مردم از آن ها نه تنها این مشکلات به مرور کاهش می یابد، بلکه مزیت هایی چون افزایش صادرات، خودکفایی و افزایش اشتغال زایی را به دنبال دارد. از این رو بهتر است تمهیداتی اندیشیده شود تا احترام به تولیدات داخلی و حمایت از آن ها در مدارس اجرا و در دانش آموزان نهادینه شود.
