هرنوع ارتباط خوبی، بی‌تردید احساس رضایت و شادمانی به شما می‌بخشد. از کنار این مسئله به سادگی نگذرید و آن را جدی بگیرید.
تعجب نکنید یک پرسش ساده دارم، شما چه جوری سلام می‌کنید؟ و دیگران چگونه به شما پاسخ می‌دهند؟ گرم و صمیمی، آرام و با تردید، بشاش اما با لبخندی ظاهری، سرد و محتاط و...
من می‌خواهم قبل از هرچیز، به این نکته اشاره کنم که برای سلام کردن، به نظرمی‌رسد ابتدا باید "دیگری" را "دید" و احساس کرد. یعنی، پذیرفتن فرد خاصی به جز خودت. اما وقتی دیگری را ندیدی یعنی واقعاً او را احساس نکردی، سلام‌ات هم آن قدرگرم نیست که بردل بنشیند و شما موفق نمی‌شوید یک ارتباط انسانی و دوستانه با دیگران برقرارکنید. بنابراین پاسخی که می‌گیرید، صوری و صرفاً یک وظیفه تلقی می‌شود.
به هرحال، قطعاً حال و هوای دیگری نیز درپاسخ گویی به شما مهم است. شما با سلام گفتن خود ارتباطی را آغاز می‌کنید و توان این کار را دارید که دیگری را از درگیری با درون و ذهنیت‌اش آزاد کرده و به دنیای خوب و سرشار از زندگی خود وارد کنید؛ حتی اگر تنها برای لحظاتی این اتفاق، شکل گیرد.
البته واقعیت این است که شما با توجه به شناختی که از طرف مقابل‌تان دارید، به او سلام می‌کنید. شما می‌توانید سلامی سطحی کنید یا سلامی از روی هم دردی بگویید و یا این که با سلامی واقعی که همراه با آرامش است حضور خود را اعلام کنید. برای مثال، وقتی با کسی روبرو می‌شوید که از او هیچ شناخت قبلی ندارید، محتاطانه سلامی فقط از روی ادب می‌کنید. اما اگر بدانید طرف مقابل‌تان یک مشکل حل‌نشدنی جسمی یا روحی دارد، سلام شما نوعی هم دردی را نیز همراه دارد. بنابراین، میزان، نوع شناخت و یا نبود آن بر چگونگی سلام شما تاثیرگذار است.
اما من می‌خواهم همین را بگویم که چرا خود را از این مسایل فارغ نکنیم و با قدری آزادمنشی، هم دردی انسانی و به دور از این گونه نگاه‌های خاص، با سلامی گرم و صمیمی حضور آرام‌بخش خودرا نمود نبخشیم؟!
اولین سلام خود را به خاطردارید؟ آن را وقتی به زبان آوردید که پا به این دنیا گذاشتید، زمان تولد، سلامی که هرگز تکرار نخواهد شد. یک بار برای همیشه. اگر دقت کنید این سلام مفاهیم زیادی را به شما می‌آموزد. این سلام را هرگز نباید فراموش کنید چرا که همواره به شما نکته مثبتی را گوشزد می‌کند؛ اینکه یک عمر بیشتر ندارید، پس حواس‌تان را جمع کنید که حد‌اکثر رضایت‌خاطر را به دست آورید. اینکه هیچ چیز ارزش ندارد که شاید به دلیل برخی ذهنیت‌ها و پیش‌داوری‌های فکری و احساسی، به دیگران بی‌احترامی کنیم یا فضای ناخوشایندی برای ادامه ارتباط ایجاد کنیم. هرنوع ارتباط خوبی، بی‌تردید احساس رضایت و شادمانی به شما می‌بخشد. از کنار این مسئله به سادگی نگذرید و آن را جدی بگیرید. دقیقا ما می‌توانیم در مواردی که نتایج برخوردهایمان به نحوه رفتارخودمان برمی‌گردد، توجه بیشتری داشته باشیم. بنابراین:
اگر دیگری را تنها به عنوان یک انسان، به دور از هرپیش‌زمینه ذهنی"ببینیم" و"حس" کنیم، مسیری مثبت را با یک سلام ساده و واقعی برای ارتباطی ثمربخش هموار می‌کنیم.
** با تشكر از ارسال كننده : www.sohagroup.com**
