پاسخ این است که هيچ ملازمه‌اي ميان اظهار كشف و كرامات و حقّانيت ظاهر كنندة آنها وجود ندارد، چون رسيدن به اين مقامات هم از طريق سير و سلوك شرعي و انجام رياضت‌هاي الهي و هم از طريق غيرشرعي و انجام رياضت‌هاي شيطاني امكان‌پذير است.

 بنابراين نمي‌توان به مجرّد ملاحظة امور عجيب و غيرعادي از يك نفر، حكم به الهي و صادق بودن آن فرد كرد و همواره بايد اين احتمال را داد كه شايد او اين توانايي‌ها را از راه‌هاي غيرشرعي و غيرالهي به دست آورده باشد. بسیاری از مردم گمان می کنند کارهای خارق العاده نشانه ی حقانیت مدعی می تواند باشد. مدعیان و سود جویان نیز از همین سادگی مردم سوء استفاده کرده و با قدرت هایی که به دست می آورند، سعی می کنند با انجام کارهایی که از توان عموم مردم خارج است و یا پیشگویی ها و پیش بینی هایی درباره ی حوادث روز مره چنین جلوه دهند که همه ی سخنان آنان حق است و مهر تأیید الهی دارد. در حالی که هرگز نمی توان انجام کارهای خارق العاده را نشانه ی حقانیت و درستی راه و روش یک عارف دانست.

 هر چند برخی از کارهای خارق العاده در اثر توانمندی ها و استعدادهای خدادادی است؛ اما بسیاری از آنها معلول ریاضت ها و تمرین روحی و گاهی شیطانی است. کارهای خارق العاده ی ارزش دارد که در سایه ی عمل به دستورات الهی به دست آمده باشند، هر چند هیچ عارف حقیقی عملی را برای دستیابی به کارهای خارق العاده انجام نمی دهد، زیرا عرفان حقیقی چیزی جز معرفت و تقرب به خدا نیست.

نقل شده است عده ای نزد یکی از عرفا رسیدند و برخی از کرامات او را در نزد خود او بازگو کردند.

به او گفتند: بر سر آب می روی؟ گفت: چوب پاره ی بر آب برود.

 گفتند: در هوا می پری؟ گفت: پرندگان در هوا می پرند.

 گفتند: به شبی به کعبه می روی؟ گفت: جوگی در شبی از هند به دماوند می رود.

 گفتند: پس کار مردان چیست؟ گفت: آن که دل در کس نبندد جز خدای.