در دام ريا بسته به زنجير و دگر هيچ

خود بيني و خود خواهي و خودكامگي نفس

جان را چو «روان» روان كرده زمينگير و دگر هيچ

در بارگه دوست نبرديم و نديديم

جز نامه ي سربسته به تقصير و دگر هيچ

بگزيده خرابات و گسسته ز همه خلق

دل بسته به پيش آمِد تقدير و دگر هيچ

درويش كه درويش صفت نيست ، گشايد

بر خلقِ خدا ديده ي تحقير و دگر هيچ

صوفي كه صفايش نباشد ننهد سر

جز بر در مردِ زر و شمشير و دگر هيچ

عالمِ كه به اخلاص نياراسته خود را

عِلمش به حجابي شده تفسير و دگر هيچ

عارف كه ز عرفان كتبي چند فرا خواند

بسته است به الفاظ و تعابير و دگر هيچ