یکی بلند گفت:

 بد مکن و بد میندیش،

 و دیگری گفت:

 نیکی کن و نیک اندیش، تا تو را نیکی آید پیش.

 انوشیروان واعظ اول را هزار و واعظ دوم را دوهزار دینار داد.

 خواص و ندیمان به خاطر این تفاوت اعتراض کردند که هر دو کلمه را یک معنی بود.

 گفت: این یکی همه نیکی گفت و آن دیگری بدی یاد کرد و هیچ نیکی بهتر از دوستی نیکان نیست.

منبع : جوامع الحکایات