قیس فرزند سعد بن عباده انصاری از خواص طرفدار حق بود. امام در بدو ورود به کوفه، قیس را به عنوان فرماندار مصر منصوب کرد. ورود قیس به مصر تیر سهمگینی بر پیکر معاویه و عمر و عاص بود.

 معاویه و شامیان در ترس و اضطراب از شیر بی همتایی که بر مصر حکم می راند، لحظه ای آرام نداشتند. سرانجام معاویه برای غالب آمدن بر شکوه قیس، دست به معامله ای زد و … لذا به قصد فریبش نامه ای برای قیس فرستاد و برای دزدیدن ایمان این صحابی بزرگ، به دو وسیله متمسک شد، نخست خون خواهی خلیفه مقتول، تا راه شرعی را برای قیس توجیه کند و دوم پر کردن جیب او از هرچه می خواست، از مقام و مال و ثروت برای خود و خویشانش، به علاوه هرچیز دیگری که خودش تعیین کند.

 قیس در جواب نامه معاویه نوشت: « … شگفتا از فریبی که درباره من خورده ای و طمعی که در من بسته ای. از من می خواهی از فرمان کسی رخ بتابم که شایسته ترین شخص برای امیری، حق گو ترین وراه یافته ترین آنان، و از همه کس به پیغمبر خدا نزدیکتر می باشد. و به من دستور می دهی سر به فرمان تو نهم که از همه مردم برای این کار نالایقتر، دروغگوتر و گمراهتر و از رسول خدا دورتری و طاغوتی از طاغوتهای ابلیس هستی …؟!»

 جوابی خیلی کوبنده و خرد کننده، در جواب پیشنهاد معامله ای بی نظیر، معاویه را چون ماری زخم خورده درهم پیچاند.