در سال «حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی » انتظار میرود از محصولات کشاورزی به عنوان تولید و سرمایه ملی حمایت شود اما خبر از دورریختن ۱۰۰ هزار تن سیبزمینی به گوش میرسد؛ محصولی که برای تولید هر کیلوی آن حدود ۶۰۰ تومان هزینه آب، سم، کود، بذر و کارگر صرف میشود.
رییس اتحادیه سیبزمینیکاران ـ با بیان این خبر به ایسنا اظهار کرد: کشاورزان 100 هزار تن سیبزمینی را به عنوان بذر بالاجبار کشت کردند اما به دلیل نداشتن بازار و مازاد بر مصرف کشور این میزان تولید جذب نشد و کنار جادهها و رودخانهها دور ریختند که فاجعه زیست محیطی در بر دارد.
وی با بیان اینکه مستندات دوریخته شدن این میزان محصول موجود است، گفت: 15 هزار تن از این محصول در استان همدان، 20 هزار تن در استان کردستان و هفت هزار تن در استان فارس، شش هزار تن در استان اصفهان و بخشی دیگر در استان گرگان تولید شده بود.
محمدی تصریح کرد: اکنون شش هزار تن سیبزمین در استان اصفهان در سردخانه مانده و کشاورز قادر به پرداخت حق سردخانهدار نیست؛ بهطوری که سردخانهدار فقط از کشاورز کرایه حمل این محصول برای دورریختن را خواسته است!
رییس اتحادیه سیبزمینیکاران تصریح کرد: این مشکلات به دلیل نداشتن الگوی کشت، تناوب زراعی و بذر سالم است.
محمدی تاکید کرد: مسوولان نه برای کشاورز، بلکه برای حفظ منابع پایه آب و خاک، انرژی و محیط زیست از خواب غفلت بیدار شوند چراکه در حال حاضر هیچ ابزاری برای ساماندهی این محصول وجود ندارد و کشاورز رها شده است؛ هر کس به هر اندازه که بخواهد، میکارد و منابع را نابود میکند، اما عدهای انگشتشمار از این محصول به ثروت میرسند.
این درحالی است که برای تولید هر کیلو سیبزمینی بیش از 860 لیتر آب نیاز است لذا تولید هر کیلوگرم سیبزمینی حدود 300 تومان هزینه آبیاری دارد. غیر از هزینه آبیاری هزینه مصرف نهادههای کود و سم و بذر و دستمزد کارگری به این مبلغ اضافه میشود که به گفته تولیدکنندگان قیمت تمام شده این امور در تولید هر کیلو سیبزمینی 300 تومان است لذا برای تولید هر کیلو سیبزمینی حدود 600 تومان هزینه میشود.
180 هزار هکتار سطح زیرکشت محصول سیبزمینی در کشور وجود دارد که از هر هکتار آن به طور متوسط 25 تن محصول برداشت میشود و سالانه 4.5 تا پنج میلیون تن سیبزمینی در ایران تولید میشود که تقریبا مازاد مصرف کشور بوده و به دلیل نداشتن الگوی کشت این محصول هرساله با مشکل بازار مصرف مواجه است، چرا که در سالی با افزایش قیمت مواجه شده و در ویترین مغازههای میوهفروشی جای میگیرد و سال بعد به دلیل افزایش سطح زیر کشت آن از سوی کشاورزان با افزایش و مازاد تولید مواجه میشود؛ بهطوری که در زمین میماند و حتی برداشت آن توجیه اقتصادی ندارد.