به تار زلف تو یک عالمی برابر نیست

عصاره از همه گلها چنانچه برگیرند

بسان رایحه ی یاد تو معطّر نیست

به وصف پرتو خورشید جلوه ها گویند

ولی چو منظر تو در دلی منوّر نیست

صدای مرغ خوش آواز و نغمه ی داوود

نکوست ، گر چه  ز لحن تو خوشنواتر نیست

ننوشم از می و از باده ، بی تو ای ساقی

به این بهانه که دستان تو به ساغر نیست

به حسرتم که از آن گلشن ات گلی چینم

چرا طریق وصالت ، مرا میسّر نیست

اساس خلقت از آن ابتدا به پایانی است

به انتها که رسم  با تو ، شام آخر نیست

بیا طبیب (مهاجر) ولی به قصد فرج

هوای غیر تو هرگز ، دوای این سر نیست

**علی اکبر پورسلطان (مهاجر) **

( استفاده با ذکر نام منبع جایز است )