در زمان ساسانيان پس از هجوم اعراب به ايران، گروهي از مردم ايران به چين و شرق جایي كه امروزه ژاپن ناميده ميشود، مهاجرت كردند اين مطلب مورد تأیيد بسياري از تاريخ نگاران از جمله پروفسور كريسيتن سن در كتاب ايرانيان در زمان ساسانيان مي باشد.

قومي به همين نام (مردم آینو يا عبدال(عبدالله)) در شرق چين زندگي مي كنند اين اقوام بدون شك ايراني هستند؛ كافي است به تلفظ شمارش اعداد انها توجه كنيد.

Äynu numerals are borrowed from Persian:

1 yäk, 2 du, 3 si, 4 čar, 5 pänǰ, 6 šäš, 7 häp(t), 8 häš(t), 9 noh, 10 dah, 20 bist, 100 säd, 1000 hazar

مردم آینو (به ژاپنی: アイヌ) قوم بومی جزیرهٔ بزرگ هوکایدو در شمال ژاپن، جزایر کوریل، ساخالین و شبه جزیره کامچاتکا هستند.

به احتمال زیاد امروزه بیش از ۱۵۰ هزار آینو باقی مانده‌است. البته آمار واقعی در دست نیست زیرا بسیاری از والدین برای جلوگیری از تبعیض نژادی نسبت به فرزندانشان در ژاپن، هویت آینوی ایشان را (حتی از خودشان) پنهان می‌کنند.

واژهٔ آینو به معنای «انسان» است. امروزه آینوها نسبت به نام آینو دید ناخوشایندی دارند و برای نامیدن قوم خود واژهٔ «اوتاری» (به معنی رفیق در زبان آینو) را ترجیح می‌دهند.

آینو زبانی است که توسط قوم آینو در ژاپن و روسیه تکلم می‌شود. تعداد متکلمین این زبان در سال ۱۹۹۱ تنها ۱۵ تن برآورد شد، بقیه مردمان آینو، روسی یا ژاپنی تکلم می‌کردند.