امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: 
«إن لصاحب هذا الأمر غیبة المتمسّک فیها بدینه کالخارط لشوک القتاد بیده. ثم أطرق ملیّا ثم قال: إن لصاحب هذا الأمر غیبة فلیتق الله عبد و لیتمسّک بدینه.» [الغیبة للنعمانیّ: ۱۶۹ / ۱۱]
«همانا صاحب این امر (امام عصر) را غیبتی است که نگه داشتن دین در آن زمان همچون کندن خار گون از بالا به پایین و با دست است.» حضرت سپس مدتی خاموش ماند و آن‌گاه فرمود: «همانا صاحب این امر را غیبتی است. پس بنده باید تقوای خدا پیشه کند و به دین خود چنگ آویزد.»
در روایتی دیگر از قول امام صادق (علیه‌السلام) آمده است:
«إذا خرج القائم خرج من هذا الأمر من کان یری أنــّه من أهله، و دخل فیه شبه عبدة الشّمس و القمر.» [الغیبة للنعمانیّ: ۳۱۷ / ۱]
«زمانی که قائم قیام کند، کسانی که گمان می‌شود از خاندان او هستند، از صف آن حضرت خارج می‌شوند و کسانی که به خورشید و ماه پرست می‌مانند، به صف او در می‌آیند.»
امام الصادق (علیه‌السلام) فرمودند:
«مع القائم من العرب شیء یسیر. فقیل له: إنّ من یصف هذا الأمر منهم لکثیر! قال: لابدّ للناس من أن یمحّصوا و یمیّزوا و یغربلوا، و سیخرج من الغربال خلق کثیر.» [الغیبة النعمانی: ۲۰۴ / ۶]
«اندکی از عرب‌ها به همراه قائم قیام می‌کنند.» به او گفتند: «عدهٔ زیادی از عرب‌ها خود را از یاران او می‌دانند؟!» گفت: «مردم باید پالایش شوند و سره و ناسره‌شان از هم جدا گردد و غربال شوند و شمار فراوانی از غربال خواهند گذشت.»
امام جعفر صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
«ما یکونُ هذا الأمرُ حتّـی لا یبقی صِـنفٌ من النـّاس إلّا و قد وُلـّوا علی النّـاس، حتّی لا یقولُ قائلٌ: إنّا لو وُلــّینا لـَعَدلنا! ثُمّ یقومُ القائمُ بالحقِّ و العدل.» [مشکاةالأنوار/ص۶۳]
«این کار (قیام قائم) رخ نخواهد داد، تا آن‌که هر گروه و دسته‌ای حکومت بر مردم را به دست گیرد، چنان‌چه کسی نگوید: اگر ما حاکم می‌شدیم «عدالت» را می‌گسترانیدیم! بعد از این، قائم حق و عدل‌گستر قیام می‌کند.»
«إنّ هذا الأمر لا یأتیکم إلّا بعد إیاس...» [بحارالأنوار/ج۲۰/ص۱۱۱]
«همانا این امر (ظهور) به سراغتان نیاید، مگر آن‌که به کلی مأیوس شوید.»
سعد بن عبدالله قمی می‌گوید:
«سألت القائم علیه‌السلام: «أخبرنی یا مولای عَن العلّة الّـتی تَمنعُ القوم من إختیار الإمام لأنفسهم.» قال: «مُصلح أو مُفسد؟» قلت: «مُصلح.» قال: «هل یَجوز أن تَقَـع خـِـیَرَتهم عَـلى المفسدِ بعدَ أن لا یعلم أحدٌ ما یخطر ببالِ غیرِه من صَلاح أو فَساد؟» قلت: «بلى.» قال: «فهی العلّة...»» [بحارالأنوار/ج۲۳/ص۶۸]
از امام مهدی پرسیدم: «مولای من! به من بگو که چرا مردم از انتخاب امام برای خود نهی شده‌اند؟»
فرمود: «آیا آن امام مصلح است یا مفسد؟»
گفتم: «مصلح.»
فرمود: «آیا امکان دارد فرد برگزیده، مفسد از کار درآید؛ زیرا هیچ کدام از انتخاب‌کنندگان نمی‌داند چه خیر یا شری در ذهن او می‌گذرد؟»
گفتم: «بله.»
فرمود: «پس علت همین است...»
منبع : پارسینه
