اما عجيب و جالب ـ بخصوص براي ما ايراني‌ها ‌ـ اين است كه مبارك آخرين لحظات زندگي‌اش را در همان بيمارستاني به سر مي‌برد كه محمدرضا پهلوي در سال 1359 به ميزباني سلف مبارك ـ انورسادات ـ در آن بستري بود.

حالا اين دومين شباهت انقلاب مصر با انقلاب ايران است، بعد از آن شباهت بزرگ و عجيب، پيروزي انقلاب مصر در 22 بهمن، عجيب‌تر آن‌كه اگر مبارك چند روز ديگر در بيمارستان نظامي المعادي دوام بياورد و آنگاه بميرد، درست در همان زماني از دنيا خواهد رفت كه محمدرضا پهلوي در غربت و ذلت ـ در چهارم مرداد 1359 ـ چشم‌هايش را براي هميشه بر جهان بست.

شايد تنها شانس مبارك اين باشد كه مي‌داند و مطمئن است بعد از مرگ، لااقل نظاميان مصر اجازه نمي‌دهند مثل قذافي، مردم با جنازه‌اش عكس يادگاري و فيلم موبايلي بگيرند. بيمارستان المعادي مصر حالا دومين شباهت انقلاب مصر و انقلاب ايران شده است؛ بيمارستاني كه اكنون ديدن دارد و بيشتر به موزه شبيه مي‌ماند تا بيمارستان!

خدا عذاب‌هاي مختلفي دارد براي آدم‌هاي مختلف، عذاب‌هاي خدا اينهاست: «اليم، عظيم، شديد و مهين»، دردآور و زياد و شديد و... از اين ميان، يكي كمتر شنيده شده است: عذاب مهين؛ گاهي عذاب مخصوص و البته بسيار موثر خدا فقط همين است: وهن!... عذاب مهين! و اين عذاب پايان تقدير نامبارك محمد حسني سيد مبارك است.

منبع: روزنامه جام‌جم