غزلی زیبا از سعید بیابانکی [caption id="attachment_20059" align="alignleft" width="240" caption="پیکر پاک شهید صیاد شیرازی"][/caption]
میان خاک، سر از آسمان درآوردیم
چقدر قمری بی آشیان درآوردیم
وجب وجب، تن این خاک مرده را کَندیم
چقدر خاطرۀ نیمه جان درآوردیم
به حیرتیم که ای خاک پیر بابرکت
چقدر از دل سنگت، جوان درآوردیم
چقدر خیره به دنبال ارغوان گشتیم
ز خاک تیره ولی استخوان درآوردیم
شما حماسه سرودید و ما به نام شما
فقط ترانه سرودیم و نان درآوردیم
برای اینکه بگوییم با شما بودیم
چقدر از خودمان داستان درآوردیم
و آبهای جهان تا از آسیاب افتاد
قلم به دست شدیم و زبان درآوردیم |