سخنرانى امام خميني (ره)
زمان: صبح 6 خرداد 1360/22 رجب 1401
مكان: تهران، حسينيّه جماران
موضوع: اهميت مجلس شوراى اسلامى و بيان وظايف نمايندگان مجلس
مناسبت: سالگرد تأسيس مجلس شوراى اسلامى
حضار: نمايندگان مجلس شوراى اسلامى
*************************
تدريجى بودن فساد و تباهى
مهم در همه افراد، و خصوصاً شما آقايان كه در مجلس هستيد، و مجلس مبدأ همه چيزهايى است كه در كشور واقع مىشود، مهم اين است كه در مقام بيان مسائل ورد مسائل، انتقاد و تكذيب، به آنجا نرسد كه قوه عقليه كنار، و با قوه غضبيه انسان وارد ميدان بشود. اگر يك كسى هم فرض كنيد از زبانش يك مطلبى بر خلاف شما صادر شد، شما برويد و مطلب را منطقى صحبت كنيد، با داد و فرياد و- خداى نخواسته- حرف زشت زدن كار درست نمىشود. جز اينكه اگر- خداى نخواسته- اين امور تكرار بشود در مجلس، كم كم- هيچ امر فاسدى يكدفعه سراغ آدم نمىآيد. شيطان باطنى انسان بسيار استاد است. و او همچو نيست كه ابتدا انسان را به فساد بكشد- ابتدا قدم كوچكى را وا مىدارد كه انسان بردارد. اين قدم كه برداشت، فردايش يك قدم يك قدرى بلندترى.
انسان را يواش يواش به جهنم مىفرستند؛ يواش يواش به فساد مىكشد. همه اينهايى كه مىبينيد فاسد شدند اينطور نبودند كه اينها از اول به اين درجه از فساد بودند؛ بلكه كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الفِطرَةِ (هر زاده شدهاى بر فطرت توحيد زاده مىشود. عوالى اللآلى، ج 1، ص 35، ح 18.)
و اينطور هم نبودند كه يك دفعه جهش كرده باشند از يك مرتبهاى به مرتبه بالاى فساد. اينطور هيچ وقت نبوده است. اين بتدريج واقع شده است.
اينهايى كه ديكتاتور شدند اينطور نبوده است كه از اول ديكتاتور زاييده شده باشند.
آنها هم مثل ساير مردم [بودند.] بعد هم وقتى كه به مقامى رسيدند، اينطور نبوده است كه از اول ديكتاتورى كرده باشند. لكن قدم بقدم، ذره به ذره، رو به ديكتاتورى رفتند، يك وقت هيتلر از كار درآمدند؛ يك وقت استالين از كار درآمدند. شيطانى كه در باطن انسان است با كمال استادى انسان را به تباهى مىكشد. اگر از اول بگويد كه تو بيا برو يك آدمى را بكش، هرگز نخواهد رفت. از اول انسان را وادار مىكند كه اين آدم چهطور است، يك غيظى به او بكن. بعد يك قدرى زيادتر. تا كم كم مهيا مىكند انسان را از براى اين كه آدم هم مىكشد! همه اينهايى كه فاسد هستند بتدريج فاسد شدند؛ هيچ كس يك دفعه فاسد نشده است. و هيچ يك از ماها هم تصور نكنيم كه مأمون از اين هستيم كه فاسد بشويم.
همه در معرض فساد هستيم. همه ما دست به گريبان شيطان [هستيم.] و خصوصاً شيطان نفس، همه گريبانمان به دست اوست. هيچ كس هم از ابتدا فاسدِ فاسد نبوده است. و هيچ كس هم مأمون نيست از اين كه به فساد و به دام شيطان نيفتد. اگر كسى مراقب حال خودش باشد، توجه به مسائل انسانى داشته باشد، با مراقبت و با اين كه خودش را محاسبه كند، اگر فرض كنيد در مجلس، يا در جاى ديگر، يك روزى گذشته است كه در آن جا مسائلى پيش آمده است، شب برود حساب كند ببيند كه واقعاً اين كه من امروز گفتم مبدأ اين چه بود، مبدأ شيطانى داشت يا مبدأ الهى داشت، اگر محاسبه كند آدم شب از خودش و خودش را در محاسبه قرار بدهد كه امروز تو اين صحبت را كردى، اين مبدأ، مبدأ شيطانى بوده است نه مبدأ انسانى و الهى، ممكن است كم كم دنبال اين برود كه اصلاح كند. و اگر اين كار را نكند و همان رويه را تعقيب بكند، هيچ بعيد ندانيد كه يك نفر زاهد، عابد، مسلمان، همه چيز، يك انسان فاسد شقى از كار درآيد. مأمون نيست هيچ كس ...»
صحيفه امام ، جلد14 ، صفحه 368 و369
