از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد؛ هر چه قابل تصور باشد وارد می‌شود. حکایت این واردات افسارگسیخته نه ضرب‌المثل است نه اغراق. نگاهی به اقلام وارداتی سال‌های اخیر در کشور این حقیقت را ثابت می‌کند که به راستی وارداتی باورناپذیر از کشورهای آشنا و ناآشنا به ایران اتفاق افتاده است.

به گزارش فرارو؛ در سال حمایت از تولید ملی، همه جا صحبت از کالاهایی است که بی‌رویه وارد ایران می‌شوند. حسن این کالاها این است که هم بر پیکره تولید ملی ضربه می‌زنند و هم آن‌قدر بی‌کیفیت و حتی خطرناکند که برای مردم زیان‌های مالی و جانی فراوانی در پی دارند.

در این بین نگاهی به فهرست اقلام وارداتی خالی از لطف نیست. برای مثال در آستانه برداشت توت‌فرنگی، واردات این محصول اوج گرفته و بازار مملو از توت‌فرنگی‌هایی شده است که حقیقتاً فرنگی هستند.

چندی پیش هم چند هزار تن عسل بی‌کیفیت از چین وارد شد و باعث شد تا عسل مرغوب کندوداران ایرانی روی دستشان بماند. درکنار تخم‌مرغ‌های بی‌مزه که از هند وارد می‌شود، پیاز‌های پاکستانی اشک پیازکاران جنوب کرمان را درآورده است. هم‌اکنون نیز گوجه‌کاران در کابوس دلال‌بازی واردات گوجه‌فرنگی به سر می‌برند.

خبرهایی هم رسیده است مبنی بر اینکه ورادات چای از کنیا چند برابر شده؛ حال آن‌که ایران خود می‌تواند به یکی از صادرکنندگان بزرگ چای در دنیا تبدیل شود.

از دیگر مسائل عجیب این است که با اینکه ایران چهارمین کشور تولیدکننده گردو در جهان به حساب می‌رود، در ماه‌های اخیر ورود گردوی چینی به بازار تولید این محصول را خدشه‌دار کرده است. سیر و بادام هم جزء کالاهایی هستند که از چین وارد می‌شوند.

در بازار میوه و سیفی‌جات در کنار وارد کردن خربزه از امارات، سیب را هم از شیلی می‌آورند و هلو را از ترکیه. مردم پرتقال‌های مصری می‌خرند. سال گذشته نیز انگور از آفریقای جنوبی آورده شد، گلابی از آندورا و زیمبابوه و موز هم موزامبیک، سریلانکا و اندونزی. زغال اخته هم برای امارات بود و آذربایجان.

بخشی از مرکبات از یونان می‌آید و لیموخشک‌های سومالی و مصر هم هر از گاه عرصه را بر کشاورزان رودانی و مینابی تنگ می‌کنند. ذرت هم از برزیل سرریز می‌شود.

یونان همچنین ژله، مارمالاد و مربا هم به ایران صادر می‌کند. از طرف دیگر بالاترین ارزش کالاهای وارد شده از یونان مربوط به زیتون است. امارات متحده عربی، سوئیس و برزیل هم سه صادرکننده بزرگ شکر به ایران هستند.

در حالی که واردات شیرخشک همچنان ادامه دارد، گفته می‌شود پنبه نیز قربانی بعدی واردات خواهد بود.

پس از چند سال واردات برنج هندی هم دوباره از سر گرفته شده است. به طور کلی سالانه یک میلیون و ۵۱۳ هزار تن برنج وارد کشور می‌شود.

واردات گوشت بوفالو از هند هم تأیید شده و انواع دیگر گوشت از کشورهایی چون قرقیزستان، مغولستان، بلاروس و برزیل به ایران می‌آید. مرغ هم از برزیل و آمریکای لاتین وارد می‌شد که تلاش شد جلوی آن گرفته شود. 110 میلیون قطعه ماهی زینتی نیز از کشورهای جنوب شرقی آسیا به ایران آورده شده است.

کروکدیل‌هایی هم برای پرورش وارد شده‌اند و عجیب اینکه واردات یك محموله گوشت خوک توسط گمرک به ثبت رسیده که حدس زده می‌شود برای ترانزیت یا صادرات مجدد بوده است.

داروهای بیوتکنولوژی که تولید آن در داخل هم وجود دارد از آرژانتین وارد می‌شوند؛ اما بسیاری از داروهایی که در کشور تولید نمی‌شوند، واردات هم ندارند.

در حال حاضر نیز صنایع دستی طرقبه نیز در انحصار بازارهای چینی درآمده و در کنار واردات انواع سیگار از سوئیس، ساعت مچی نیز از این کشور می‌آید. باقی ساعت مچی‌ها هم برای کشور چین و امارات هستند. سفال‌های چینی در شهر لالجین هم مشکلاتی برای شاغلان این حرفه ایجاد کرده است.

جدا از بازار پوشاک که در تار و پود محصولات چینی بافته شده است، نیم میلیارد دلار سود واردات پارچه چادر مشکی بوده که به جیب واردکنندگان سرازیر شده است.

چینی‌ها علاوه بر اینکه قرآن به ایران می‌فرستند، سنگ قبر هم برای ایرانیان صادر می‌کنند. سنگ قبرهایی که رویشان آیه قرآن به درستی حک شده است.

اوج شاهكارهای وارداتی در سال‌های اخیر موضوع واردات دسته بیل از اندونزی بود كه سر و صدای زیادی هم به همراه داشت.

سمعک‌های تقلبی، تیغه برف پاک‌كن، بطری، شبرنگ، دکمه، شلنگ پلاستیکی، میخ، شال و دستمال گردن، چنگک کشاورزی، بند شلوار، تیغ سلمانی، دستکش جراحی و حبوبات از جمله دیگر واردات هستند.

موناكو، مالاوی آندورا، سیشل، رینیون، آمریكن ساموآ، ترینیداوتوباگو، كالودینا جدید، سوازیلند، تونگا، جزیره من، پورتوریكو، سرزمین انگلیسی اقیانوس هند و جیبوتی نیز جزء کشورهایی بوده‌اند که محصولات خود را به ایران صادر کرده‌اند. امارات متحده عربی، چین، كره،‌ آلمان، تركیه، سوئیس، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و هند 10 كشور عمده صادركننده كالا به ایران هستند.

متأسفانه برخی از اتباع بیگانه که نقض عضو داشته و یا وضعیت ظاهری مفلوک دارند گزینش شده و پس از دوره‌های آموزشی برای تکدی‌گری به خیابان‌های تهران فرستاده می‌شوند که نشان می‌دهد واردات جان آدمیزاد هم چندان بی‌مصداق نیست.

از طرف دیگر علی‌رغم تمام تلاش‌ها واردات الیاف‌های آزبستی سرطان‌زا و ثبت و سفارش آن‌ها همچنان ادامه دارد که در کنار بسیاری از محصولات وارداتی خطرناک، سلامتی مردم را تهدید می‌کنند.

در برابر اعتراض‌های فراوانی که درباره واردات بی‌رویه می‌شود، گاه دولت نیز واکنش‌هایی نشان می‌دهد. برای مثال وزیر صنعت، معدن و تجارت با بیان اینکه درخواست مجوز واردات 24 میلیارد دلار کالا برای صیانت از تولید ملی بوده است، حواشی پیرامون این مجوز را ساخته و پرداخته رسانه‌ها دانست.

رئیس سابق هیات امنای صندوق ذخیره ارزی در این زمینه به فرارو گفته است: «علت این واردات بی رویه این است که ما پول نفت را در اختیار داریم و با کوچک ترین مشکلی که برای ما به وجود می آید بلافاصله به سراغ خزانه ارزی می‌رویم و اقدام به واردات می کنیم. در حالی که ممکن است با ده درصد این هزینه‌ها بتوانیم مشکل تولید داخلی را حل نماییم و کافی است که ما فقط به تولید اهمیت بدهیم که ظاهراً کسی به این موضوع فکر نمی‌کند.»

دکتر حسین راغفر، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی نیز در گفتگو با فرارو واردات گسترده را تکمیل پروژه دولت برای نابود کردن تولید داخلی دانسته و برنده این سیاست‌ها را افرادی خوانده که فرزندانشان سوار پورشه 750 میلیون تومانی می‌شوند.