با توجه به شرایط خاص دوران نوجوانی و جوانى، و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانى، لازم است دختران و پسران روابط خود را از نظر کمی و کیفى تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند.
اگر تمام اصول شرعی و قانونی رعایت شود منعی از ارتباط دختران و پسران نخواهد بود وآن چه ممنوع است ارتباط دختر وپسر در خارج از محدوده شرع و قانون است، مانند دوستیهای خیابانی و ...
البته میپذیریم که در محیط های کوچک به دلیل اینکه هم دیگر را میشناسند محدودیتهای زیادتری وجود دارد. و بعضی از پدر و مادرها سختگیری بیشتری میکنند. طبعاً سختگیری بیش از حد خانواده چندان مطلوب نیست و از نظرمدیران اجتماع نیز این مسئله باید مورد توجه قرار گیرد.
سؤالی که اینجا پیش میآید آن است که اگر واقعاً سختگیری در جامعه ما، از طرف خانواده یا نیروهای انتظامی و غیره زیاد است، پس گسترش فساد و بیبند و باری در جامعه برای چیست؟
ما افرادی را میشناسیم، یا نامههایی که به دست ما رسیده و دختران گفتهاند: «کاش مراقبت بیشتری از خودمان داشتیم.» یا «کاش خانواده بیشتر به من توجه میکرد و امروز به این مشکلات ( فریب خوردن) دچار نمی شدم.»
با توجه به شرایط خاص دوران نوجوانی و جوانى، و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانى، لازم است دختران و پسران روابط خود را از نظر کمی و کیفى تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند.
بنابراین:
اولاً: اگر ضرورتى ایجاب نمىکند حتّى الامکان چنین روابطى با نامحرم برقرار نشود و دختران در مقابل افراد نا محرم، رفتارى متکبّرانه و با وقار داشته باشند نه رفتارى صمیمانه.
اینکه در احکام شرعى مىفرمایند در غیر ضرورت مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصاً مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدنها، غرایز جنسى افراد را تحریک کند و یک اُلفت و محبّت شهوانى بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازى براى غوطهور شدن در انحراف و فساد شود.
در هر حال انسان باید دقیقاً درون خود را بکاود و باطنش را عمیقاً مطالعه کند که مثلاً صحبت کردن با افراد نامحرم (یک پسر) چه ضرورتى براى او دارد و هدفش چیست؟مطمئناً انسان اگر صادقانه با خود بیندیشد ، بهترین قضاوت را در مورد خود خواهد داشت.
ثانیاً: در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام دین منجر نشود، اشکالى ندارد. بنابراین، گفتگو و نگاههاى متعارف بدون قصد لذّت و شهوت ، اشکالى ندارد. امّا با این حال، حتّى الامکان لازم است در برخورد و گفتگو، هنجارهاى شرعى زیر رعایت شود:
1- از گفتگوهاى تحریک کننده پرهیز شود.
2- از نگاههاى آلوده و شهوانى خوددارى شود.
3- حجاب شرعى رعایت شود.
4- قصد تلذّذ و ریبه در کار نباشد.
منبع : عرفان