جعفر آن نغمه ی جانسوز وداع خواند و برفت تا ابد چشم من غمزده گریاند و برفت دل نبرده است از این کوی فقط سوی دگر نشتری تیز به قلبم زد و سوزاند و برفت آه سردی شده در بغض نفس های درون خاک سردش به سرم ، چون گلی افشاند و برفت آتشی داشت ، سریر جگر رنجورش عطش از آتش بر جان زده خشکاند و برفت آخرین ذکر وداعی که از او مانده به یاد نام زهرا (س) و علی (ع) بود ، به لب راند و برفت به جوانمردی و اهداف بلندش سوگند راه حقّش چو قمر بر همه تاباند و برفت دل بسوزان تو (مهاجر) ز غم بی خبری شرح آلام نهان داشت بپوشاند و برفت ** علی اکبر پورسلطان ( مهاجر ) ** ( استفاده با ذکر منبع بلامانع است )