مرحوم آيت‌الله فاضل لنكراني يكي از احياگران شعائر فاطميه در چند سال اخير بود. بخصوص پنج پيامي كه ايشان به اين مناسبت صادر كردند نقش مهمي در زنده كردن عزاي يادگار پيامبر(س) داشت.
آنچه در پی میآید بخشهایی از پيام‌ها و سخنان ايشان است كه در كتاب فاطمه و فاطميه منتشر گشته است:
محور رضايت و غضب خداوند
اين ايام مصادف است با شهادت بزرگترين بانوي جهان اسلام حضرت فاطمه زهرا(س). آن حقيقت، گوهري است كه تاكنون ابعاد وجودي‌اش براي اهل فكر و بصيرت به صورت صحيح و دقيق روشن نگشته است؛ و او را فاطمه گفته‌اند زيرا كه خلق از كنه معرفت او محرومند. ذاتي كه از غضب او پيامبر(ص) و حق‌تعالي غضب مي‌كنند و از رضايت او خشنود مي‌گردند.
از وظايفمان كوتاهي نكنيم
بايد در شرايط كنوني آگاهي بيشتر نسبت به افكار و انديشه‌ها و دستورالعمل‌هاي آن بانوي گرامي و فرزندان معصوم وي داشته باشيم و مبادا در انجام وظايف خود كوتاهي نماييم. لازم است علماي بلاد و خطباي محترم علاوه بر آنكه مجالس عزاداري را هر چه باشكوه‌تر انجام مي‌دهند، ابعاد معنوي و علمي آن حضرت را مورد توجه خاص قرار دهند و بحمدالله مكتب تشيع، مشحون از استدلال و منطق است.
وظايف بانوان
شخصيتي كه اين‌چنين مورد احترام خدا و رسول خدا و انبياي الهي است و كلام و وجود و حركات او در ملك و ملكوت و در دنيا و آخرت تأثرگذار است، آيا بر ما نيست كه هر چه بيشتر خود را به اين حقيقت نوراني نزديك نماييم؟
و آيا بر جامعه ما ـ بخصوص خواهران محترمه ما ـ سزاوار است كه از اين خير كثير و كوثر الهي كه براي همه عالم و آدم است دور باشند؟!
اولين شهيد ولايت
او اولين شهيده راه پرافتخار ولايت و امامت بود و ائمه(ع) عموماً به فرزندي ايشان افتخار مي‌كردند.
فاطمه(س) زني است در اوج مظلوميت و با وجود مصائب فراوان ـ خصوصاً مصيبت از دست‌دادن پيامبر(ص) ـ و در شرايط بسيار حساس كه بشر عادي حتي قادر به تكلم معمولي نيست، در حضور حكّام و بزرگان قوم آنچنان خطبه‌اي ايراد مي‌كند كه خردمندان از درك آن عاجزند.
مظلوميت انكار‌ناپذير
معاندان بدانند اگر به خيال خود در شهادت آن حضرت شبهه‌اي را القاء كنند، هرگز نمي‌توانند در مظلوميت ايشان و ستم‌هايي كه بعد از رسول خدا(ص) به ايشان وارد شد خدشه‌اي را تصور نمايند. عمر كوتاه وي، خطبه‌اي آتشين و سراسر استدلالي او در مسجد‌النبي(ص) گريه‌هاي شبانه‌روزي ايشان و دفاع محكم آن حضرت در حريم ولايت، همه ادله روشني بر مظلوميت آن بانو است و از اين جهت، جهان اسلام در مظلوميت او و شوهرش هميشه عزادار و سوگوار است.
گواهي تاريخ
ما هيچ‌گاه نمي‌توانيم آن مصائب را فراموش نماييم و تاريخ گواه بر اين امر است كه در مدت عمر كوتاه، چه زجرها و ظلم‌ها بر آن يگانه‌بانو وارد شد كه اميرالمؤمنين علي(ع) كه در رأس موحدين است بعد از شهادت او فرمود: «حزن اندوهم هميشگي است و پايان نمي‌پذيرد». آيا با چنين تعبيري، شيعه‌ي حضرت علي(ع) و امت پيامبر(ص) مي‌تواند جداي از اين حزن و ماتم باشد؟
مقصود امام(ره) از وحدت
مدتي است مطالبي عاري از حقيقت و كاشف از عناد و لجاج در مورد ايشان گفته يا نوشته مي‌شود كه وجدان هر منصف و علاقه‌مند به حقيقت را جريحه‌دار مي‌سازد. صحيح است كه مسأله وحدت مورد تأكيد معمار بزرگ انقلاب اسلامي حضرت امام خميني(ره) بود؛ اما مقصود آن حضرت اين نبود كه شيعه از مباني اعتقادي متقن و محكم خويش دست بردارد و شاهد كذب و دروغ حتي نسبت به فاطمه زهرا(س) باشد؛ بلكه به وضوح مقصود ايشان اين بود كه مسلمين عموماً در برابر دشمنان اسلام و ابرقدرت جهاني متحد شوند تا دشمن نتواند در حقيقت اسلام رخنه ايجاد نمايد.
شعائر فاطميه
اينك بر شيعيان و پيروان اهل‌بيت(ع) است كه روز سوم جمادي‌الثانيه را كه بر حسب روايت صحيحه مصادف با شهادت حضرت بوده و دولت جمهوري اسلامي ايران آن را تعطيل رسمي اعلام كرده است، هر چه باشكوه‌تر عزاداري نمايند و مجالس و محافل آن حضرت را كمّاً و كيفاً رونق بخشيده و با دسته‌جات عزادار در كوچه‌ها و خيابان‌ها ظاهر شوند تا گوشه‌اي از حق آن شهيده را ادا كرده باشيم.
پيداست كه بي‌تفاوتي در اين رابطه آثار منفي نگران‌كننده در پيش خواهد داشت.
برگرفته از : ابنا
