نفیر* جانگداز و سوز گریه هایم خبر ز آتشی به دل نشسته دارد در اندرون هر دو گلشن نگاهم بغل بغل شکوفه دسته دسته دارد نگو ، بگویمت چه آه و ناله هایی در این دل رمیده و شکسته دارد دویدم و همیشه در پی اش روانم چه قصّه ها ز من دو پای خسته دارد عجب حکایتی شده وفای این دل که در اسارت است و خوی رسته دارد تمام باب ها که بسته شد به رویم دلم هوای یک درِ نبسته دارد خدا کند (مهاجر)ش طلب نماید مسافری که رجعتی خجسته دارد *فریاد ** علی اکبر پورسلطان (مهاجر)** ( استفاده از این غزل با ذکر منبع جایز است )