ای خالقی که نقطه ی آغاز باوری در وادی کلام  و عمل حرف آخری هر منظری نظاره نمودم نشان تویی بر جای جایِ کون و مکان نقش جوهری از محضرت در عالم معنا که بگذریم حتّی به روی لغزش شن ها  شناوری وز ، های و هویِ  ظلم ستم پیشگان رذل تنها بدین خوشیم ، یکی چون تو داوری این سو چو حق اعاده نشد صبر پیشه ایم آن سو ولی تو دادرسِ روز محشری کفری نشسته معنی دین زیر و رو کند ابلیس ساقی است و بیاورده ساغری ما را همین افاضه ی گفتارتان بس است گفتی که بی بهانه ، به جنّت نمی بری یارب چرا سپاه  ستم ریشه کن نشد با آنکه از حرای تو آمد پیمبری حالا چه حکمتی است که میل ات صبوری است تا کی بنا بود ، که به رویت نیاوری کی انتهای هجرت مولا به سر رسد کاین آرزوی مانده به دل را برآوری دیگر بیا و قول نبی (ص) مستجاب کن بنما جهان به دولت پاینده اختری پای فلک ، فلک شده از ماهواره ها صوت ات عیان نما ، به ندای رساتری نی دشمنت به گوش ، که اصلاً به هوش نیست وقتش رسیده جان ز دمارش درآوری شمشیر را بده ، به یدِ ذات حیدرت تا برکشد حرام ، ز کابین همسری جز حاجت ظهور ، (مهاجر) طلب نکرد بگشا بساط مکتب عدل و برابری **  علی اکبر پورسلطان (مهاجر)  **

**استفاده با ذکر منبع http://www.fajr57.ir/جایز است**