«يا مقلب القلوب و الابصار، يا مدبر الليل و النهار، يا محول الحول و الاحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال».

خداوند اين سال جديد را بر همه مسلمانها، بر ملت ما، بر همه مستضعفين جهان مبارك كند و اين سال يك خصوصياتى دارد كه كم اتفاق مى‏افتد. نوروز در آستانه ولادت حضرت سيد الشهدا، كه ما بايد انگيزه قيام ايشان را ببينيم چى بود و مقصد ايشان چى بود و وضع زندگى ايشان و همه ائمه عليهم السلام چى بود، خصوصاً در ماه شعبان چه وضعى داشتند.

سيد الشهدا سلام اللَّه عليه از همان روز اول كه قيام كردند براى اين امر انگيزه‏شان اقامه عدل بود. فرمودند كه مى‏بينيد كه معروف، عمل بهش نمى‏شود و منكر، بهش عمل مى‏شود. انگيزه اين است كه معروف را اقامه كند و منكر را از بين ببرد، انحرافات همه از منكرات است، جز خط مستقيم توحيد هر چه هست منكرات است، اينها بايد از بين برود و ما كه تابع حضرت سيد الشهدا هستيم بايد ببينيم كه ايشان چه وضعى در زندگى داشت، قيامش، انگيزه‏اش نهى از منكر بود كه هر منكرى بايد از بين برود. مِن جمله قضيه حكومت عدل، جور، حكومت جور بايد از بين برود، از آن طرف وقتى كه مناجاتشان را مى‏بينيم، مناجاتى كه در ماه شعبان هست و من در نظر ندارم كه در هيچ يك از ادعيه گفته شده باشد كه ادعيه مال همه ائمه است. اين دعاى شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است و در اين مسائل بسيار هست، معارف بسيار هست و ادب اين كه انسان چه جور بايد با خداى تبارك و تعالى مناجات كند. ما غافليم از اين معانى كه وضع چى است. شايد بعضى از جُهّال ما هم اين طور اعتقاد دارند كه اين ادعيه وارد شده و اين چيزهايى كه از ائمه وارد شده است اينها تشريفات است. مى‏خواهند ما را ياد بدهند و حال اين كه مسأله اين نيست، مسأله اين است كه در مقابل خدا ايستادند آنها، آنها مى‏دانند كه در مقابل چه عظمتى ايستادند، آنها معرفت دارند به خداى تبارك و تعالى و مى‏دانند چه ...»

صحيفه امام ، جلد 21 ، صفحه 1 و 2

(استفاده با ذكر نشاني سايت اشكال ندارد)