خوشــــا دمی که رسـد آرزو به حد کمــال خوشا شبی که به عاشق رسد پیام وصال تمـام عمــر اگر بگذرد به درد فــراق چه غم ،چو قلب بود از امید مالا مال ز زندگانی هشتـــاد و چارسـاله به است شبی که ارزش آنست بیش از آن همه سال (*) دهند مژده مهمـانـی خــدای جلیــل فرشتگان، به تشرف به بارگاه جلال ز میــزبان یــگانه به بنــدگان آرنـد درود و مژده رحمت، نوید استقبال شگفت اینکه بود روزهــای مهمـــانی غذای جسم حرام و شراب روح حلال! به بزم دوست همه هرچه هست هست جمیل که تـابنــــاک بــــــود بارگـــه زنــــور جـــــــمال به گوش جان رسد از محرمان خلوت انس هــــزار پاسـخ راز عجــب بــدون ســـوال ز سرخوشی نتوان گفت چون زمان گذرد روان چگونه پرد در چنان شگفــت مجــال چنیـن بود شـب تقـدیر تا طلیعه فجـر که روشنی دمد و تیرگی رود به زوال تو ناظم ! ار به سر آمد زمـان مهمانـی بشو غبار غم از چهر خود ز اشگ زلال کسی بود به یقین رستگار در دو سرای که ماهی ازهمه سالش بود بدین منوال (*) اقتباس از آیه : لیلةالقدر خیر من الف شهر (هزار ماه مساوی است تقریبا با هشتاد و چهار سال) یعنی درک فیض یک شب قدر بهتر است از زندگانی یک عمر هشتاد و چهار ساله که در طول آن شب قدر ادراک نشود ! حاج جعفر ناظم رعایا