إِنَّ اللّه  عَزَّوَجَلَّ لَم يَبعَث نَبيّا إِلاّ بِصِدقِ الحَديثِ وَأَداءِ المانَةِ إِلَى البَرِّ وَالفاجِرِ.

خداى عزوجل هيچ پيامبرى را نفرستاد، مگر با راستگويى و برگرداندن امانت به نيكوكار و يا بدكار. 

(كافى، ج2، ص104، ح1 ) 

حدیث (2) امام صادق عليه السلام :

إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَن يُصَدِّقُهُ اللّه عَزَّوَجَلَّ يَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ وَتُصَدِّقُهُ نَفسُهُ تَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ.

راستگو را نخستين كسى كه تصديق مى كند، خداى عزوجل است كه مى داند او راستگوست و نيز نفس او تصديقش مى كند كه مى داند راستگوست.

(كافى، ج2، ص104، ح6) 

حدیث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

يا عَلىُّ اصدِق وَإِن ضَرَّكَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ يَنفَعُكَ فِى الآجِلِ وَلاتَكذِب وَإِن يَنفَعكَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ يَضُرُّكَ فِى الآجِلِ.

اى على راست بگو اگر چه در حال حاضر به ضرر تو باشد ولى در آينده به نفع توست و دروغ نگو اگر چه در حال حاضر به نفع تو باشد ولى در آينده به ضرر توست.

(ميراث حديث شيعه، ج2، ص17، ح65)

حدیث (4) امام على عليه السلام :

أَربَعٌ مَن أُعطيَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَيرَ الدُّنيا وَالاخِرَةِ : صِدقُ حَديثٍ وَأَداءُ أَمانَةٍ وَعِفَّةُ بَطنٍ وَحُسنُ خُلقٍ.

چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است : راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

(غررالحكم، ج2، ص151، ح2142)

حدیث (5) امام على عليه السلام :

اَلصّادِقُ عَلى شَفا مَنجاةٍ وَكَرامَةٍ وَالكاذِبُ عَلى شُرُفِ مَهواةٍ وَمَهانَةٍ.

راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو در لبه پرتگاه و خوارى.

(نهج البلاغه، خطبه 86)

منبع : http://www.aviny.com/hadis-mozooee/akhlaghi/doroogh.aspx