در ماه رمضان تمام شبها تا سحر بیدار می نشستند، بسیار دقیق و منظم بودند و برای تمام اوقات روزشان برنامه ریزی می کردند.

علاقه زیادی به تلاوت قرآن داشتند و سعی می کردند آن را با صوت بلند بخوانند، خودشان می گفتند: برنامه ای که دارم از بیست و شش سالگی تا به حال به هم نخورده است. با وجود انبوه کارهای مهمی که داشتند هرگز دست رد به سینه کسی که برای امری، هرچند پیش پا افتاده نزد ایشان می آمد نمی زدند و این به سبب رقت قلب و عاطفه شدید ایشان بود.

حتی در این سالهای آخر که بیمار بودند مراجعات را رد نمی کردند. یک بار که به قم رفته بودم به من گفتند: صبح تا به حال بیست و چهار بار به در خانه رفته و مراجعات مردم را جواب داده ام.